เรื่องสั้น. หัวใจเปื้อนชอล์กตอน. ผมมันแหลม

ปรากฏว่าเรื่องสั้นที่เขียนไว้ เมื่อ วันที่ 12 กันยายน 2561 เด่ง ขึ้นมา  จึงรู้ว่า เมื่อปีที่แล้วผมก็เขียนเรื่องฝัน ในช่วงวันและเดือนเดียวกัน แสดงว่าผมหากินกับฝันมาอย่างน้อยสองครั้งแล้ว  ทำให้เห็นว่า  ผมบ่อมิไก้จริงๆ เขียนซ้ำเขียนซาก ลองอ่านดูครับ

1

ผมไม่เคยฝันเลยมาเป็นเวลานานแล้ว พอดีในระยะนี้ได้ข่าวว่าที่ราชภัฏบุรีรัมย์ต่อสู้กันหนัก ถึงหนักมาก มีการฟ้องร้องแจ้งจับกันพันละวัน ครูบาอาจารย์แทนที่จะยืนเลคเชอร์อยู่หน้าห้องแต่แห่กันไปนั่งอยู่ที่ สภ.ความจริงผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวเท่าไรนัก เพราะอยู่ไกลเกินไป อีกอย่างไม่ค่อยมีใครกล้าเล่าให้ฟัง. ที่รู้ก็แบบงูๆปลาๆ

แต่ผมไม่ได้ฝันว่าไปสู้รบปรบมือกับพวกเขาหรอก ผมฝันบ้าบอคอแตกอะไรก็ไม่รู้ คือฝันว่าได้เป็นอธิการบดี ได้รับเลือกมาโดยใช้เล่ห์เหลี่ยมง่ายๆ เพราะผมรู้ว่าถ้าอธิการบดีสนับสนุนใคร. คนนั้นก็จะได้เป็นอธิการบดี ดังนั้นไม่ว่าอธิการบดีอยากได้อะไรผมจะประเคนให้ทุกอย่าง สัญญาทุกอย่างที่ท่านต้องการ เช่น “ถ้าผมแต่งตั้งให้ท่านเป็นอธิการบดีแล้ว ท่านต้องแต่งตั้งให้ผมเป็นโน่นเป็นนี่นะ” ผมตอบว่าได้แน่นอนโดยไม่ลังเลใจให้เป็นที่สงสัย หลังจากผมได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอธิการบดีแล้ว ผมก็ไม่สนใจใครอีกต่อไป. ผมสนใจแต่ตัวผมเองเท่านั้นว่าผมจะอยู่ในตำแหน่งให้นานที่สุดได้อย่างไร และจะสืบทอดอำนาจให้น้องชายผมได้อย่างไร ส่วนใครที่กล้าแหยมมาทวงถามสัญญาผมก็บ่ายเบี่ยงไปตามเรื่องจนอายไปเอง หรือไม่ก็หยิบเศษเงินให้สักแสนสองแสน….เอ้า… เอาไปทำเรื่องภูมิปัญญาไป้

2

ผมมีวิธีที่จะให้สภาฯอยู่ในอานัติของผมอยู่แล้ว ดังนั้นผมจะเอาใจพวกนี้ทุกอย่าง ส่วนข้าราชการ ผมจะใช้วิธีใส่ความและตั้งกรรมการสอบสวนคนที่แหลมเข้ามา และรังควาญไปถึงพ่อแม่พี่น้องให้มันเดือดร้อนให้ทั่ว. มันทนได้ให้มันทนไป. ดังนั้นจึงไม่มีข้าราชการหน้าไหนแหยมออกมา. ส่วนพนักงานฯ สบายมากไม่พอใจก็ไล่ออกไปก็หมดเรื่อง ผมมีอำนาจเต็มแก้วอยู่แล้ว

สมัยที่สองของผมยิ่งไม่อยากเลย สภาฯเป็นของผมอยู่แล้วชี้ขึ้นฟ้าเป็นอีแร้งชี้ลงดินเป็นใส้เดือน มี candidate หลุดเข้ามาลองกำลัง 2 รายนะ. ตัวขาวกับตัวดำ ผมให้ทั้งคู่บายไป. ตัวขาวยอมแต่ตัวดำไม่ยอมเลยให้มันไป 1 คะแนน

อ้ายบ้า ! นึกว่ามันจะเลิกรา. มันเสือกไปฟ้องศาลปกครอง. และมันชนะเสียด้วยว่า เราอายุเกิน 60 ปีแล้วเป็นอธิการบดีไม่ได้ แต่ปรากฏว่าสภาฯอุทธรณ์ และเห็นว่าเรื่องยังไม่จบยังอยู่ในระหว่างการอุทธรณ์ เลยแต่งตั้งให้ผมเป็นรักษาการอธิการบดี เห็นไหมล่ะว่าผมแน่แค่ไหน. มีคนบอกว่าผมระเมิดอำนาจศาลนะ ผมตอบว่าผมไม่ได้ละเมิด. ถ้าเรื่องนี้เป็นการระเมิดอำนาจศาล ผู้ที่ละเมิดอำนาจศาลก็น่าจะเป็นกรรมการสภาฯมากกว่า เห็นไหมละ ผมแหลมขนาดไหน

3

ผมฝันได้แค่นี้ก็ตื่น ใจหนึ่งเสียดายว่าน่าฝันต่อไปอีก เพราะกำลังมัน แต่บังเอิญตื่นเสียก่อน ผมนอนคิดทบทวนเรื่องที่ฝันเพื่อจะจำให้ได้ เพราะเรื่องฝัน ส่วนใหญ่ไม่นานก็จะลืมจับต้นชนปลายไม่ถูก. บางครั้งฝันเรื่องดีๆผมลุกขึ้นมาบันทึกไว้เลย ผมคิดทบทวนเรื่องที่ฝัน ทำไมผมถึงฝันแตกต่างไปจากตัวตนของผมแบบหน้ามือเป็นหลังมือ หรือว่าตัวตนที่แท้จริงของผมโหดเหี้ยมทารุณอย่างนั้น ผมนี่แสบจริงๆนะ ไม่มีคำว่าเมตตาอยู่ในสมองเสียเลย คิดไปคิดมาผมก็หลับและก็ฝันเรื่องเก่าต่อ.

ผมฝันว่าศาลปกครองสูงสุดตัดสินคดีของ ม.ราชภัฏกาญจนบุรี ว่า. ใครที่ไม่ใช่ข้าราชการอายุเกิน 60 ปี เป็นอธิการบดีในมหาวิทยาลัยของรัฐไม่ได้ มันทำให้ผมหมดสิทธิ์ แต่ผมไม่สนใจหรอกเพราะผมคิดว่ามันคนละกรณีกัน และผมจะไม่ลาออก. มันเรื่องอะไร ขืนลาออกก็เท่ากับผมกระทำความผิด ผมไม่ได้ทำอะไรผิด สภาฯแต่งตั้งผมเองต่างหาก ความผิดจึงอยู่ที่สภาฯไม่ใช่ผม. ผมไม่มีทางลาออกหรอกครับ. ขืนออกผมก็ต้องใช้เงินที่ผมรับเป็นค่าตอบแทนไปแล้วจมหูซิ แต่ถ้าสภาฯถอดถอนผมหรือให้ผมออก ผมก็ลอดตัวไป เห็นไหมล่ะผมแหลมขนาดไหน ไม่อย่างนั้นผมไม่เกิดที่ อ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรีหรอกจะบอกให้

…..