จิปาถะ
เรื่องสั้นหัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ท่องยมโลก (เพื่อน 5)
9
“ตู้อบ… เธอหายไปไหนมานะ ตั้งสอง-สามวัน คิดถึงแทบตาย”
“อย่ามาทำปากหวานก้นเปี้ยวกับตู้อบหน่อยเลย..สำหรับเพื่อน ความจริงใจสำคัญมากนะเธอ”
“แล้วที่แต้มบอกว่าคิดถึงตู้อบแทบตายน่ะ ไม่จริงใจรึ”
“สำเนียงและตามันฟ้อง แต่ช่างเถอะ เราคุยเรื่องไปเที่ยวกันดีกว่า”
“ต้องไม่ให้แม่รู้นะ” นางแต้มตั้งเงื่อนไข
“ได้”
“ต้องทำอย่างไรบ้างล่ะ ตู้อบ” นางแต้มถามด้วยความตื่นเต้น
“สิ่งแรก ต้องทบทวนเงื่อนไขที่บอกไปเมื่อคราวที่แล้วก่อนว่าเธอจำอะไรได้บ้าง”
“จำอะไรไม่ได้เลยจ้ะ จำได้แต่ว่าจะไปเที่ยว”
“ต้องท่อง รู้เปล่า…แต่ไม่เป็นไร” ตู้อบปลอบ
“ดูที่ปากตู้อบนะ จะพูดช้าๆทบทวนเงื่อนไขที่บอกไว้เมื่อคราวที่แล้วทีละข้อแบบไม่ให้มีเสียงแล้วเธอลองเดาดู”
“ได้จ้ะ”
ตู้อบทำปากพูดว่า “1) ทาน คือ การให้”
“ไม่เห็นมีเสียงเลย” นางแต้มบ่นเบาๆ
“ดูปากแล้วเดาเอาซิจ้ะ”
“ขอเสียงหน่อยซิ”
“ได้ ตู้อบเพิ่ม volume ”
นางแต้มจ้องดูปากตู้อบ เป็นนาน และอุทานด้วยความดีใจว่า
“1) ทาน คือ การให้”
“เก่งมาก..เก่งมาก” ตู้อบชม
นางแต้มยิ้มแป้น ตาเป็นประกายสดใส ดีใจ
“ข้อต่อไป ตู้อบจะทำแบบเดิมนะ”
“จ้ะ” นางแต้มจ้องดูปากตู้อบอยู่นานก่อนที่จะร้อง “อ๋อ ! 2) ศีล”
“ข้อ 3) ภาวนา” นางแต้มรีบตอบเพราะจำได้ ยิ้มระรื่น และปรบมือดีใจ
“สุดยอด” ตู้อบชมอีก และสรุปว่า “ที่ว่ามานั้นเป็นเรื่องบุ¬ญกิริยาวัตถุ 3 คือ การทำความดี 3 ประการ ได้แก่ 1) การให้ทาน โดยการเผื่อแผ่แบ่งปันช่วยเหลือเกื้อกูลกัน 2) การรักษาศีล โดยการประพฤติสุจริต มีความสัมพันธ์ที่ดี ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน และ 3) การเจริ¬ญภาวนา เป็นการฝึกอบรมพัฒนาจิตใจ เจริญ¬ปั¬¬ญญา เป็นการสร้างบุ¬ญบารมี”
เมื่อตู้อบพูดจบ นางแต้มถามว่า “รู้เรื่องเหล่านี้แล้วจะได้อะไรจ้ะ” ซึ่งทำให้ตู้อบถึงกับซึมไป
……….