เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์  (ไอ้เด็กเวร)

6

ในสมัยผมเด็กๆ  ผมชอบดูภาพยนต์เรื่องซุปเปอร์แมน เพราะซุปเปอร์แมน เป็นมนุษย์มหัศจรรย์ เหาะเหินเดินอากาศได้ เสียอย่างเดียวชอบนุ่งกางเกงใน หรือกางเกงลิง ไว้ข้างนอก

ดูแล้วก็อยากจะเป็นซุปเปอร์แมน  วันหนึ่งแม่ไม่อยู่ เลยทำท่ากระโดดเหาะแบบซุปเปอร์แมน  ปรากฏว่า ขาถลอกปอกเปิกไปหมด แผลเป็นยังอยู่ถึงปัจจุบัน

หลานสาวผมก็เหมือนกัน ชอบดูหนังการ์ตูน แบบนางเอก   ตกยาก และมีเจ้าชายมาช่วย เช่น เรื่อง ซินเดอเรลล่า หรือ สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด  ดูแล้วก็อยากเป็นทั้งสโนว์ไวท์และ ซินเดอเรลล่า

สรุปว่าเด็กๆชอบเป็นตัวละครแบบในหนังที่ตัวเองดู แล้ว ชอบ และมักชอบตัวเก่ง ประพฤติดี คือ เป็นพระอก หรือไม่ก็นางเอก

ที่ผมเล่ามานี่ก็เพื่อจะบอกว่า มีคนอ่านจิปาถะ แล้วอยากเป็นตัวละครที่ชื่อ Kovid หรือ ไอ้เวรตะไล ในเรื่องสั้นของผม  โดยยืนยันว่า เป็นตัวเขา แถมเน้นว่า “ใครอ่านเขาก็รู้ว่าหมายถึงผม” ที่น่าประหลาดก็คือ คนที่คิดว่าตัวเองเป็น Kovid หรือไอ้เวรตะไล คนนี้ ไม่ใช่เด็ก แต่เป็นผู้ใหญ่วัยดึก ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องแปลก อาจจะเป็นเพราะวัยกลับ  “ด.ช. Kovid ไอ้เด็กเวรตะไลเอ้ย!”

แต่ที่น่าสนใจไปกว่านั้นก็คือ ด.ช. Kovid แกไม่ยักชอบตัวพระเอก แต่กลับไปชอบตัวผู้ร้าย ที่มีพฤติกรรมเลวๆ

สงสัยจะเป็นพวกเลวเหมือนกัน

…