วันเสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (งานนี้เจ็บหนักแน่)

25

เกือบ 1 ทศวรรษ และอาจอีกยาวไกล ที่การต่อสู้ ขับเคี่ยวกันอย่างถึงพริงถึงขิง (เผ็ดร้อน) ชนิดเอาเป็นเอาตาย ที่มหาลัยสารขัณฑ์ ระหว่างฝ่ายบริหาร กับ อาจารย์และพนักงานมหาลัย ซึ่งฝ่ายบริหารเป็นฝ่ายได้เปรียบเพราะมีอำนาจรัฐอยู่ในมือ ในขณะที่อาจารย์และพนักงานซึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ต้องตกอยู่ในสภาพจำยอมเหมือนถูกมัดมือมัดเท้าให้ฝ่ายบริหารรุมกระทืบเอาตามใจชอบนั้น กำลังจะพลิกกลับ เปลี่ยนเป็น ฝ่ายบริหารโดนกระทืบกลับบ้าง เมื่อคดีที่ฝ่าบบริหารฟ้องหมิ่นประมาทโดยมีข้าทาสบริวารร่วมฟ้องและเป็นพยาน แพ้หมดทุกคดี ดังนั้น ผู้บริหารตั้งแต่อธิการบดี รองอธิการ ผู้ช่วยอธิการ หัวหน้าสำนัก และคณะบดี  ฯลฯ กำลังจะ “ถูกกระทืบ”  ดูเหมือนจำเลย จะแก้เผ็ดด้วยการใช้อำนาจรัฐจัดการ ด้วยการแจ้งความร้องทุกข์ เพื่อให้ตำรวจและเจ้าพนักงานอัยการ จัดการแบบนิ่มๆ เป็นชุดๆไป ซึ่งไม่รู้ว่าจะกี่ชุด แต่ที่แน่ๆก็คือ ต่อไปนี้ จะมีหมายเรียกจากตำรวจบ้าง หมายเรียกจากศาล บ้าง ส่งมาที่บ้านเป็นระยะๆ น่าสนุกจริง หน้าบ้านที่เคยมีแต่ตู้ ปณ. ก็ต้องเพิ่มป้ายสำหรับติดหมายด้วย ทำตะแกรงคลุมไว้ให้เรียบร้อยนะ เดี๋ยวจะปลิวหายไป  เพราะเมื่อเจ้าหน้าที่ติดประกาศแล้ว มีผลโดยทันที่ว่าได้ “รับทราบเรื่องแล้ว”  ถ้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เจอหมายจับก็จะรากแตกรากแตนตายนะจะบอกให้ 555 เรื่องนี้สนุกมาก ต่อไปที่สารขัณฑ์ก็ไม่ต้องทำอะไรกันละ ไปโรงพัก กับไปศาล เป็นงานหลัก อย่าลืมนะครับว่า ถึงแม้ศาลหรือโรงพักจะอยู่ไม่ไกล เผลอไปตอนมีชั่วโมงสอน และไม่ได้ลาไป ละก็ยุ่งตายห่าเลย เตือนไว้ก่อนนะครับ อีกอย่างอย่าลืมเตรียมหลักทรัพย์ไว้ประกันตัวด้วยนะครับ งานนี้บอกได้เลยว่า ผู้ที่เป็นโจทก์ฟ้องเขา เป็นพยานเท็จให้อีแต้มเจ็บหนักแน่นอน ครับผม

เรื่องนี้ ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล  บอกว่า “เห็นใจทั้งสองฝ่าย  ของตัวลคร เข้มข้นทั้งคู่  ฝ่ายนึงว่า  เอ็งต้องตายหยังเขียด อีกฝ่ายหนึ่ง  สู้จนขาดใจ  เพื่อเอาศักดิ์ศรีความเป็นคนคืนมา  #อำนาจ บารมี  ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ แต่ก่อทุกข์เพิ่มขึ้น #ส่วนเงินใครก็ชอบ แต่ต้องได้มาแบบ ถูกทาง ถูกวิธี จะได้ตายสงบ #ขนาดปฏิบัติธรรมตลอดเวลา ยังกิเลสหนาอยู่เลย แล้วคนไม่คิดปฏิบัติเลย ชีวิตบั้นปลาย???”

….