จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ดวงอาทิตย์
245
“เราจะออกไปข้างนอกกันหรือยังล่ะจ้ะคุณชวด” นางแต้มเร่งเร้า
“ฟังเงื่อนไขซะก่อนซิ เมื่อรู้เงื่อนไขแล้วเธออาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”
“เอาเลย ว่ามาเลย” นางแต้มยิ้มกริ่ม ตื่นเต้นจนนั่งไม่ติด
“เมื่อเราออกไป เราจะไปไกลเกินกว่ารัศมีหนึ่งเมตรจากยุ้งข้าวไม่ได้ และเธอต้องถูกเสกด้วยมนต์ให้เป็นหนูท้องขาวเหมือนฉัน และอยู่ในความควบคุมดูแลของฉัน”
“ทำไม ต้องเป็นหนูท้องขาวเหมือนเธอด้วยล่ะ”
“ก็เพื่อจะได้คลานออกไปตามช่อง ทางเดียวกับที่ฉันเข้ามานะซิ”
“เป็นสัตว์อย่างอื่นไม่ได้รึจ้ะ เช่น งู หรือพังพอน อะไรทำนองนั้น” นางแต้มพูดโดยไม่ได้คิด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” คุณชวดหัวเราะ “ขืนเสกให้เธอเป็นงู หรือ พังพอน เธอก็จะรับประทานฉันนะซิ เธอน่าไว้ใจเสียเมื่อไรล่ะ”
นางแต้มไม่รู้จำทำอย่าไร ได้แต่ค้อน (ก.แสดงความไม่พอใจด้วยการตวัดสายตา.)
“ต้องการรู้เงื่อนไขอะไรอีกไหม” คุณชวดเน้น
“ไม่ต้องหรอก ตามใจเธอทุกอย่าง ออกไปกันเถอะ”
246
เช้าวันนั้น ที่หน้ายุ้งข้าวกลางทุ่งนาบ้านสวายจีก มีหนูท้องขาวเพศผู้และเพศเมียคู่หนึ่ง นั่งมองดูดวงอาทิตย์ที่กำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าด้านทิศตะวันออก ลำแสงสีเหลืองทองของดวงอาทิตย์ทอดยาวตัดกับพื้นสีเขียวของทุ่งนาไปไกลจนสุดลูกหูลูกตา มันเป็นเช้าที่อากาศแจ่มใส เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่สดชื่นของสรรพชีวิต และจะสิ้นสุดลงอีกครั้งเมื่อดวงอาทิตย์ข้ามขอบฟ้าหายลับไปทางทิศตะวันตก จากนั้นความมืดอันน่าสะพรึงกลัวก็จะเข้ามาแทนที่
นางแต้มสูดลมหายใจเข้าปลอดอย่างแรงสองสามครั้ง เพื่อเรียกพลังลมปราณของเธอให้กลับมาและเพื่อให้คุ้มค่ากับชีวิตที่ต้องอุดอู้อยู่ในยุ้งข้าวเป็นเวลานานแสนนาน นางก้มลงมองดูความทุเรศของตัวเอง ก่อนที่จะเอ่ยถามคุณชวดว่า
“ทำไมขนของฉันจึงไม่เรียบเหมือนของเธอล่ะ มีเป็นกระจุกๆ ดูไม่ดีเหมือนเธอเลย”
“ก็เธอขาดสารอาหาร กินแต่ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กินอาหารไม่ครบ 5 หมู่ ตามหลักโภชนาการ มีขนแค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วละ ดีกว่ามีแต่หนัง เปลือยเปล่า”
“เออ! ช่างมันเถอะนะ คุณชวด” หนูแต้มทำหน้าเศร้าพูดเบาๆอย่างปลงตกว่า “อายุเกือบจะ 64 ปีแล้ว คงต้องทำใจ”
247
“ดวงอาทิตย์สวยงามจังเลยนะ คุณชวด มันเป็นดวงดาวหรือเปล่าจ้ะ” หนูแต้มชวนคุย
“เป็นซิ มันเป็นดาวฤกษ์”
“มันเกิดขึ้นได้อย่างไรจ้ะ”
“เธอไม่ได้เรียนมาหรืออย่างไร”
“ฉันลืมไปหมดแล้ว”
“ดวงดาวนั้นก่อตัวขึ้นจากการยุบตัวของหมอกก๊าซและฝุ่น ที่เราเรียกว่า เนบิวลา ก๊าซดั้งเดิมที่อยู่ในเนบิวลา คือ ไฮโดรเจน เมื่อเกิดการยุบตัว ภายในก้อนก๊าซเหล่านี้ก็จะเกิดแรงดัน ตามมาด้วยการเกิดปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่นหรือการหลอมนิวเคลียสของธาตุไฮโดรเจน ปล่อยพลังงานมหาศาลออกมา เกิดเป็นดวงดาวหรือดาวฤกษ์ขึ้น แท้จริงแล้วดวงดาวก็คือก้อนก๊าซไฮโดรเจนที่กำลังเผาไหม้ตัวเอง และจะปลดปล่อยพลังงานที่เราเห็นเป็นแสงสว่างออกมาเรื่อยๆ จนกว่าไฮโดรเจนจะหมด”(Tamra Andrews.2553:45-46)
“ถ้าเกิดก๊าซไอโดรเจนที่ดวงอาทิตย์หมด เราจะทำอย่างไรจ้ะ คุณชวด”
“ดวงอาทิตย์ก็ดับนะซิ ถามอะไรโง่ๆแบบนั้น”
…………
Tamra Andrews.(2553). ประสิทธิ์ ตั้งมหาสถิตกุล แปล.มหัศจรรย์เหนือท้องฟ้า.กรุงเทพฯ: มูลนิธิเด็ก.