จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (แผนปล้นสะท้านปฐพี)

วันศุกร์ที่ 19 กุมภาพันธ์  2564 

จิปาถะ  เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (แผนปล้นสะท้านปฐพี)

19

“นี่ คม หักศอก เรื่องที่พนักงานมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ 100 กว่าคน ฟ้องศาลปกครองกรณีเงินเดือน 1.5/1.7 โดยฟ้องมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เป็น จำเลยที่ 1 สภามหาวิทยาลัยฯเป็นจำเลยที่ 2 และอธิการบดีเป็นจำเลยที่ 3 และศาลได้พิพากษาสั่งให้มหาวิทยาลัยคืนเงินให้พนักงานพร้อมดอกเบี้ยนั้น พวกพนักงานเขาได้รับเงินกันไปเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”

“ยังไม่ได้รับสักกะแดงเดียว เพราะนางแต้ม จำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นคนที่ต้องจ่ายเงิน ยื่นอุทธรณ์”

“แสดงว่าพนักงานมหาวิทยาลัย อดได้เงินแหงแก๋ เพราะว่ากว่าศาลปกครองสูงสุดจะพิพากษาอย่างน้องก็อีก 3 ปี แล้วก็ยังไม่รู้ว่าศาลฯจะพิพากษายืนหรือจะยก ฉะนั้นการจะได้เงินจำนวนนี้ ดูริบหรี่มาก และเมื่ออยู่ในระหว่างอุทธรณ์มหาวิทยาลัยก็ยังหักเงินเดือนพนักงานฯต่อไปทุกเดือน”

มีนา จัน “แก่พูดอย่างนี้ได้อย่างไร อดได้เงินแหงแก๋  พนักงานก็เสียกำลังใจกันหมดซิ”

“ก็จะทำอย่างไรได้ล่ะ  เพราะมันเป็นเรื่องจริง เอาอย่างนี้ ถ้าไม่ชอบเรื่องจริงก็เอาเรื่องสมมุติก็ได้

สมมุติว่า ศาลปกครองสูงสุดพิพากษายืน นั่นหมายความว่า มหาวิทยาลัยโดยจำเลยที่ 3 หรือ อธิการบดี ซึ่งตอนนั้นก็คงไม่ใช่นางแต้มแล้ว และไม่รู้ว่าเป็นใคร แล้วเงินก็คงจะไม่มีแล้ว

เพราะเมื่อนางแต้มรู้ว่า ตัวเองจะไม่ได้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีต่อไปอีก หรือหมดวาระ แทนที่นางจะเอาเงินที่มีอยู่ 100 กว่าล้านมาจ่ายให้พนักงาน นางก็จะเลือกวิธีคืนเงินให้กับ สตง.   เพราะนางตั้งเป้าไว้แล้วว่า อย่างไงก็ไม่ให้เงินพวกพนักงานฯ เพราะเดี๋ยวพวกนั้น จะใช้เงินนั้นมาฟ้องนางอีก 

ส่วนเงินที่พนักงานมหาวิทยาลัยถูกหักทุกเดือนตั้งแต่ศาลปกครองพิพากษาก็ไม่ได้คืนเหมือนกัน ถ้าอยากได้คืนก็ต้องฟ้องกันใหม่อีก

วิธีการนำเงินเงินงบประมาณที่เมื่อเหลือจ่ายต้องส่งคืนคลังตามปีงบประมาณมาสัญญาว่า จะจ่ายให้เป็นเงินบำเหน็ดเมื่อเกษียณราชการ มันเป็นแผนปล้นสะท้านปฐพีของผู้บริหารนะจ้ะ จะบอกให้ 555 เคยเห็นแชร์ลูกโซ่ไหมล่ะ แบบเดียวกันเลย

ว้า! ไม่ว่าเรื่องจริงหรือเรื่องสมมุติ พนักงานมหาวิทยาลัยก็ “อด” ได้เงินคืน อยู่ดี   เรื่องนี้คงไม่มีใครอยากอ่านหรอก นอกจากนางแต้ม  555  สมน้ำหน้ากู

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *