วันอาทิตย์ที่ 9 พฤษภาคม 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (ใช้สิทธิ์โดยสุจริตใจ)
9
มีนา จัน ในฐานะที่สมมุติว่าเป็นนางแต้ม ได้โม้ต่อไปว่า “หลังจากฉันแสดงสถานภาพของตัวเองแล้ว ฉันก็ฟ้องศาลว่า เมื่อปลายปี 2562 เวลากลางวันและกลางคืน จำเลยทั้ง 9 คน ได้กระทำผิดกฏหมายด้วยการใช้ป้ายผ้า เขียนข้อความทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ เช่น
1)”มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ คือ ความภูมิใจของชาวสารขัณฑ์…เราต้องการผู้นำที่มี “ธรรมมาภิบาล” มิใช่บริหารแบบกอบโกย STOP CORRUPTION IN THE UNIVERSITY”
2)“นโยบายชั้นดีที่สั่งซื้อต้นไม้หลายกระถางแต่จัดวางด้วย “พลาสติก” NO FAKE NO PLASTC NO CORRUPTION IN THE UNIVERSITY”
3)“การสรรหาคือการสืบทอดอำนาจ หยุดการสรรหาฯ นายกสภาฯ อธิการฯและบริวารทั้งหลาย หยุดทำร้ายมหาวิทยาลัย ชาวสารขัณฑ์ไม่ต้องการผู้นำที่มาจากการสืบทอดอำนาจและไร้ซึ่ง “ธรรมาภิบาล”
4)“หมดเวลารักษาการ คืนธรรมาภิบาลสู่มหาวิทยาลัย เราต้องการผู้นำที่มาจากการเลือกตั้งอย่างโปร่งใส” และจำเลยทั้ง 9 คน ได้นำไปแขวนไว้ข้างรั้วมหาวิทยาลัยฯ ซึ่งมีประชาชนสัญจรไปมาเป็นจำนวนมาก โดยประการที่น่าจะทำให้โจทก์เสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่นเกลียดชัง เป็นการใส่ความโจทก์ที่เป็นเท็จทั้งสิ้น
คม หักศอก แย้งว่า ตามคำฟ้องของแก ฉันไม่เห็นว่าข้อความไหน ที่จำเลยทั้ง 9 คน ใส่ความแก่เลยสักข้อเดียว เช่น ข้อ 1 เป็นเพียงการประกาศหรือย้ำเตือนให้ได้ทราบว่า มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์แห่งนี้เป็นความภูมิใจของชาวสารขัณฑ์” เป็นความจริงใช่ไหมล่ะ? “…เราต้องการผู้นำที่มี “ธรรมมาภิบาล” มิใช่บริหารแบบกอบโกย” ตรงนี้ก็จริงเหมือนกัน ฉันไม่เห็นว่า มีตรงไหนเป็นเท็จ หรือทำให้แกซึ่งเป็นโจทก์เสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่นเกลียดชังสักนิด ไปถามใครดูก็ได้
ข้อ 2 เป็นการแสดงความรู้สึกส่วนตัวว่า ชอบหรือไม่ชอบ เช่น ฉันชอบกินส้มตำ ก็เป็นความชอบของฉัน ไม่เห็นใครจะต้องเดือดร้อนอะไร และที่สำคัญความชอบของฉันถูกแกฟ้องว่าเป็นเท็จ 555 บ้าไปแล้ว
ส่วนข้อ 3/4 ก็เป็นการแสดงความคิดเห็นที่สุจริตใจ ทีนี้ แกหรือนางแต้มก็ต้องไปอธิบายให้ศาลเชื่อให้ได้ก็แล้วกันว่า ข้อความทั้งหมดนั้นจำเลยทั้ง 9 ใส่ความแกตรงไหน และเป็นข้อความเท็จอย่างไร?
“และที่สำคัญ อย่าลืมที่ฉันเคยบอกไว้แล้วว่า “พนักงานมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ไม่ว่าใครก็ตาม สามารถใช้สิทธิ์แสดงความคิดเห็นในฐานะข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา พ.ศ. 2547 โดยสุจริตใจ เนื่องจากไม่ได้รับความเป็นธรรมหรือมีความคับข้องใจ เนื่องจากการกระทำหรือคำสั่งของผู้บังคับบัญชา”
“เท่านี้แก หรือนางแต้ม ก็หน้าหงายแล้ว”
…