วันเสาร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2566
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (หมอคลำ)
3
วันนี้ นงนภัส บอกว่า “นั่งนับรอดูวันที่ฟ้าจะผ่าลงมา เทวดาเจ้าขาช่วยเหล่าบรรดาข้าน้อยด้วยเทอญ ยิ่งเห็นแต่ละคนเดินเชิดลอยหน้าลอยหน้าตาแล้วมันยิ่งเจ็บใจ”
ผมเลยปลอบในว่า “เดี๋ยวพวกมันก็ไป ระยะนี้ก็คิดเรื่องเอาเองตามใจชอบไปก่อน ตัวอย่าง เช่น”
ฉาก : ภายในห้องทำงานชั้นสองตึกสิบห้าชั้นที่ปรับให้เป็นห้องพัก ตัวละครมีแม่นางแต้ม นางแต้ม แจ็ดแจ๋ ติ่มซ่ำ และคม หักศอก
ในฉาก : นางแต้มนอนบนเสื่อมีแม่นั่งอยู่ข้างๆ นอกนั้นนั่งล้อมเป็นวง บทละครมี 2 องค์ คือ
องค์ที่หนึ่ง . นางแต้มนอนน้ำตาไหลพราก ส่งเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดกับแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆ “แม่จ๋า แต้มปวดท้องจะตายอยู่แล้ว ลำไส้ใหญ่ของแต้มมันไม่เหมือนแต่ก่อน มันพองขึ้นยุบลง รู้สึกว่ามันเหมือนมีงูใหญ่ที่เลื้อยไปเลื้อยมาอยู่ในท้อง และบางครั้งมันก็ฉกกัดที่ผนังท้องด้วย เจ็บ..เจ็บ แต้มต้องตายแน่ๆเลย”
แม่นางแต้ม ปลอบว่า “ไม่เป็นไรหรอกลูกแต้ม แม่ก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน เดี๋ยวก็หาย”
ติ่มซำ “ซำ จะกดท้องให้เอาไหมจ้ะ พี่แต้ม ตอนพ่อปา เจ็บท้อง ซำ กดท้องให้ก็หาย” ติ่มซำ ทำเสียงแบบประจบ
นางแต้มจึงตวาดว่า “แกอย่ามายุง ไปให้พ้น เห็นหน้าแกแล้ว ยิ่งปวดท้องหนักขึ้นไปอีก”
แม่นางแต้ม “อย่าไปว่าน้องเขาอย่างนั้น หน้าน้องยิ่งเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีเขียวคล้ำเข้ม เดี๋ยวเส้นเลือดที่หน้าแตกทะลักออกมาก็จะยุ่งกันไปใหญ่”
แจ็ดแจ๋ “แม่ อย่าไปยุ่งกับมัน เจ็บแค่นี้ทำเป็นสำออย ไม่ตายหรอก เดี๋ยวก็หาย”
คม หักศอกซึ่งอยู่ด้วย พูดหน้าตาเฉนว่า “แบบนี้รอดก็ปาฏิหาริย์ละ!
องค์ที่สอง : “แม่ว่าลูกแต้มน่าจะไปให้หมอตรวจดูนะ หมออาจส่องกล้องดู ถ้าเกิดมีอะไรผิดปกติจะได้รีบจัดการแก้ไข” แม่นางแต้มออกความเห็น
“ไม่ได้หรอกแม่ แต้มไม่ต้องการให้ใครมาส่องมาดูของแต้มเด็ดขาด และที่สำคัญ ถ้าเขาใช้วิธีวางยาสลบ เกิดแต้มไม่ฟื้นขึ้นมาละก็ยุ่งเลย เงินทองที่เก็บซ่อนไว้ ไอ้พวกนักขุดคุ้ยก็จะมาเอาไปหมด ไม่ได้ … ไม่ได้ และที่แต้มกลัวมากก็คือ เกิดแต้มเป็นอะไรไป อธิการคนใหม่จะมาโกงกิน ออกระเบียบเพื่อผลประโยชน์ตน ไม่ได้ เรื่องนี้แต้มก็ไม่ยอม”
แจ็ดแจ๋ แหว๋ขึ้นมาทันที่ “แกก็รู้อยู่แล้วว่าฉันจะได้เป็นอธิการ แกว่าฉันจะโกงกินรึ?”
นางแต้มโกรธจัด หน้าแดงกล่ำ พยุงตัวทำท่าจะลุกขึ้น แต่ลุกไม่ไหว แม่เลยปรามว่า “อย่าทะเลาะกันเลยลูก”
และคม หักศอก ซึ่งนั่งอยู่ตรงนั้นด้วย เปลี่ยนเรื่องไปว่า ตอนที่เขาอยู่อินเดีย พระเคยมีอาการแบบนี้แหละ ให้หมอแขกใช้มือคลำดู แป๊บเดียวก็หาย คม หักศอก เสนอว่า “ผมคลำให้เอาไหมล่ะ หายนะจะบอกให้”
“แกอย่ามาหลอกคลำของฉัน ไอ้คม!”
“โอ้ย ปวดท้องจังเลย ใครแช่งชักหักกระดูกแต้มนะ หยุดแช่งได้แล้ว”
“555 สบายใจยัง?”
….