วันศุกร์ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (Love)
10
วันหนึ่ง ผมไปนั่งรอหมอฟัน ที่คลินิคใกล้บ้าน ที่กระจกหน้าห้องหมอ มีข้อความเป็นภาษาอังกฤษว่า
“LOVE
DO WHAT MAKES YOU HAPPY
BE WITH WHO MAKES YOU SMILE
LAUGH AS MUCH AS YOU BREATH
LOVE AS LONG YOU LIVE”
ก็เก็บเอามาฝาก เพื่อน fc ครับผม และขอปรับเพื่อประโยชน์ตน ดังนี้
จิปาถะ เรื่องสั้น “อ่านเรื่อง ที่ทำให้คุณมีความสุข ยิ้มเมื่อพบข้อความที่คุณชื่นชอบ และหัวเราะให้เต็มที่กับข้อความที่คุณสะใจ และจงมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุดด้วย รัก,เมตตา และปรารถนาดีกับทุกคน” 555 แล้วผมก็เอาข้อความของคนอื่นมาเป็นของผมจนได้ ครับ อ่านจิปาถะ เฉพาะเรื่องที่เป็นสาระนะครับ ไร้สาระก็ผ่านไปครับผม ถ้าไม่ติดยึดก็จะมีแต่ความสุข
ที่นี้มาดูว่า ที่สารขัณฑ์ ช่วงนี้เขาพูดอะไรกันบ้าง
มณัณญา สง่ากลาง บอกว่า “การที่จะพ่ายเรือให้โจรนั่ง..คนทำคิดดีแล้ว .ผลประโยชน์ .มันคุ้ม..ส่วนมากข้าราชการประจำเหลือน้อย .เต็มที..ส่วนมากก็จะเหลือพนักงานมหาลัย .(ก็ไม่ต่างอะไรกับลูกจ้างชั่วคราวดีๆ) เกษียณฯ ไม่มีบำนาญ มีแต่จากประกันสังคม และหลายๆ คนต้องต่อสู้เพื่อครอบครัว..แต่ผิดกับอีกหลายๆ คน ต้องการทั้งอำนาจผลประโยชน์ เหยียบย่ำ..เพื่อนฟูง..จะกี่ก๊ก ที่แน่ๆ ไม่ใช่ สามก๊ก แน่นอน พวกนี้ ไม่มีคำว่าบุญคุณนายว่าขี้ข้าพลอย ผิดถูก กูไม่รู้ ขอให้กูอยู่รอด พวกนี้ .น่ากลัว พร้อมเปลี่ยนสีได้ทันที่ คำว่านายว่าขี้ข้าพลอย ถึงเวลาก็จะถูกลอยแพ มันเกิดขึ้นจริง ณ ที่ตรงนี้ มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ถึงยุคเสื่อม แล้ว กู้เมือง ต้องใช้ เวลา กบฏ และใส้ศึก มีเป็นหย่อมๆ ค่อยๆ ตี และวันหนึ่ง..เราจะได้รู้ .ใครคือมิตร ใครคือศัตรู”
ตามด้วยภาพคำคม “ใจคน ใจใคร ก็ใจเขา จะให้เหมือน ใจเรา กระไรได้ ต่างคน ต่างคิด ต่างจิต ใจ จะเอาอะไร มากไป กับใจคน”
ผศ.ดร.Ni Pon บรรยายภาพประกอบว่า “ก้มลงมอง ลอดหว่างขา จะเห็นว่า ฟ้ากลับหัว
เห็นนางแต้ม แย้มยิ้มยั่ว ช่างน่ากลัว ทั่วสถาบัน”
ซึ่ง ผศ.ดร.La Ph บอกว่า “กลัวและรังเกียจจนไม่มีใครอยากเข้ามหาวิทยาลัยแล้วค่ะ”
….