วันพฤหัสบดีที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (กเฬวราก)
22
เกี่ยวกับกรณีนางแต้มอธิการบดี มหาลัยสารขัณฑ์ และพวกสุนัขรับใช้ ตลอดจนนายกสภาฯและกรรมการสภามหาวิทยาลัยทั้งหลายที่กะเลวกะราด เป็นภาษาปาก (มาจากภาษาบาลีว่า กเฬวร (อ่านว่า กะ -เล-วะ-ระ) แปลว่า ร่าง, ร่างไร้วิญญาณ ซากศพ.)พจนานุกรมไทย กเฬวราก น. ซากศพ, สิ่งสกปรก.พวกนี้พยายามทุกวิถีทางที่จะครองอำนาจอยู่ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ด้วยความคิดที่ว่า ความเป็นอยู่สุขสบายนี้เป็นลาภของเรา จะต้องรักษาไว้ และกำจัดผู้ที่ขัดขวางความสุขสบายของเราไว้ ซึ่งเป็นปกติของคนโลภ โกรธ หลง ตามคำสอนทางพระพุทธศาสนาว่า “มันเป็นเช่นนั้นเอง”
เมื่อคิดพิจารณาและเห็นว่าปกติมันเป็นเช่นนั้น ก็เกิดสงสัยตัวเองว่า เรากำลังทำอะไรบ้าๆอยู่วะ? ไร้สาระจริงๆ เสียเวลาเปล่าๆ สู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นสนุกๆ เช่น จัดแสตมป์ เก็บสลากกินแบ่งรัฐบาล ฯลฯ ซึ่งไม่ค่อยมีสาระเช่นกัน แต่เป็นความเพลิดเพลิน ความสบายใจ ยังน่าจะมีสาระมากกว่าเรื่องอีแต้ม
เมื่อคิดและเห็นเช่นนี้ ก็เริ่มเห็นด้วยกับอาจารย์และพนักงานมหาวิทยาลัย ที่สงบนิ่ง แต่โต้ตอบตามกฏหมาย ส่วนนางแต้ม มันอยากทำอะไรก็ให้มันทำไป ปล่อยให้มันบ้าและไร้สาระไป และเมื่อมันทำร้ายเรา ก็คอยป้องกัน ทำตัวเป็นโล่ มันใช้อาวุธอะไรฟาดฟันมาก็แล้วแต่ ก็เอาโล่ รับไว้ เพื่อไม่ให้เกิดอันตราย เพราะอย่างไรเสีย มันก็ต้องแพ้สังขารตัวเองจนได้ ปีนี้ 70 แล้ว อย่างไรก็อยู่ได้ไม่เกิน 100 ปีหรอก 555 ถ้าเรามีอธิการบดี อายุ 100 ปี คงดูไม่จืดนะ ดังแน่!
และวันนี้ ท่าน PN. บอกว่า “ไอ้พวกทุจริต ตรรกะมันป่วยทั้งนั้นแหละครับ ที่ ม.ลิกอร์ ก็เหมือนกัน ผมแฉและต่อต้านทุจริต มันหาว่าผมทำลายชื่อเสียงมหาลัย แทนที่จะยกให้เป็น Hero ปกป้องผลประโยชน์ของประเทศชาติ แต่ผมไม่สนใจพวกขยะสังคมเหล่านี้ เดินหน้าต่อไป เอาพวกมันติดคุกให้จงได้ กลัวผม(แฉ) ยิ่งกว่าบิดาบังเกิดเกล้า จนให้ยามบริวารสุนัขรับใช้ตามมาจะกระทืบ ว่าแต่ว่ามันบอกว่าทำให้มหาลัยเสียชื่อเสียง อยากจะเถียงว่ามีชื่อเสียงตรงไหน มีแต่ชื่อเสียละก็จะไม่เถียงซักคำ”
“ไอ้พวกกเฬวราก” พวกซากศพ สิ่งสกปรก อย่าไปยุ่งกับมัน”
….