วันเสาร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564 

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (อย่าดูแคลน)

27

วันนี้มาฟังนิทานกันดีกว่า กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีหญิงสูงวัยคนหนึ่ง ชื่อพรดำ ทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ มีหน้าที่ดูแลกิจการนักศึกษา วันหนึ่ง เกิดนึกสนุกอะไรขึ้นมาก็ไม่ทราบ เปิดศึกกับนักศึกษา  และจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม  รับรองได้ว่า สิ่งที่ตามมาก็คือ เก้าอี้สองตัวสะเทือนแน่ แต่จะมากน้อยแค่ไหน ก็ต้องคอยดูกันต่อไป

เนื้อหาของนิทานมีอยู่ว่า จะมีการสัมมนาเชิงปฏิบัติการพัฒนาทักษะ ในศตวรรษที่  21 สมาพันธ์ นศ.ทั่วประเทศสารขัณฑ์  และนายกองค์การ นศ. เป็นตำแหน่งที่ได้รับเชิญ แต่ปรากฏว่า นางพรดำได้เปลี่ยนเอาคนอื่นไปแทน โดยอ้างว่า เทอมหน้าก็ออกฝึกสอนแล้ว อบรมไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เป็นเหตุให้เกิดบทสนทนาในสื่อ ดังต่อไปนี้

พรดำ : รับรองได้ว่าฉันไม่ได้เข้าใจผิด เมื่ออบรมมาแล้วก็ต้องสามารถสานต่อให้ได้ แต่เทอมหน้าก็ออกฝึกสอนแล้ว ที่ทำก็มิได้ทำตามอำเภอใจ ผู้ใหญ่ให้พิจารณา และเห็นว่าเราต้องคิดถึงส่วนรวม แต่ไม่เป็นไร ถ้าอยากจะไปบอกเหตุผลมา มาพบและพูดคุยกันได้

นศ : หนังสือที่ส่งมาถึง ม. เกี่ยวกับการอบรม ได้รับทราบในที่ประชุมสมาพันธ์เบื้องต้น ขอให้ข้อมูลดังนี้ ครับผม

1.กรณีการต่อยอดการอบรมนั้น ผมขอเรียนว่า ตำแหน่งประธานสภานักศึกษาและนายกฯ มหาวิทยาลัยแต่ละแห่งจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้าย  มีศักยภาพพอที่จะถ่ายทอดได้

2.ตามที่พูดคุยกับทีมงานสมาพันธ์และที่ผมได้รับทราบจากองคมนตรี ประธานสภานักศึกษา และนายกเข้าอบรมในระดับส่วนกลาง และนำมาขยายผลภายในมหาวิทยาลัย

3.กรณีการเกษียนหนังสือ ท่านน่าจะสอบถามผมก่อนนำขึ้นเสนอผู้บริหาร เพื่อให้เป็นแบบอย่างในการประสานงานการทำงานของกิจการ นศ. ดังเช่น ท่านสอบถามผู้นำ นาย ก. (นามสมมุติ)

สุดท้ายนี้ผมอยากเรียนว่า “ผมมาทำงานประธานสภานักศึกษา มาจากการสรรหาของนักศึกษา ตามระบบกระบวนการ ดังนั้น ผมก็ต้องทำหน้าที่เพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ถือเป็นหน้าที่หลักของผม ที่ท่านกล่าวข้างต้นครับ”

พรดำ: ขอบคุณที่ให้ข้อมูล  ไปถามข้อมูลจาก นาย ก. ก่อนนะจ้ะ มาพบได้ ยังมีเวลา เปลี่ยนแปลงได้

# เวลาขอความร่วมมือ ตอบรับแล้วต้องทำตามที่ตอบด้วย จะได้มั่นใจว่าได้รับความร่วมมือ ไม่ใช่ตอบแล้วก็เฉย  จนบางครั้งต้องตามงานจากคนอื่น

นศ. : ยินดีครับ ผมก็ช่วยงานตามที่มอบหมายและตามนโยบายของมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์มาโดยตลอดครับ ผมภูมิใจที่ได้ทำประโยชน์เพื่อมหาวิทยาลัย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 1. อย่าพูดดูถูกดูแคลนผู้อื่น โดนเฉพาะนักศึกษา เพราะ นักศึกษาคืองานของท่าน ถ้าไม่มีนักศึกษาท่านก็ตกงาน   2. อย่าทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง เพราะจะรู้สึกกลัวและวุ่นวายใจ ระแวงโน่นระแวงนี่อยู่ตลอดเวลา แบบวัวสันหลังหวะ จึงทำอะไรที่ไม่เข้าท่า

….