วันเสาร์ที่ 17 กรกฏาคม  2564 

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (นารีพาล)

17

นานมาแล้ว ผมฟังเทปการแสดงหุ่นกระบอก เรื่องพระอภัยมณี การแสดงเริ่มด้วยการเชิดหุ่นรำไหว้ครู เพื่อขออำนวยอวยพรให้การแสดงประสบผลสำเร็จ  อย่าได้มีอุปสรรคอันใด ด้วยการนมัสการพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพยดาฟ้าดิน ตลอดจนเจ้าที่เจ้าทาง และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายบรรดามี และจบลงด้วยการขอให้ “อย่าได้มีนารีพาล” ผมฟังแล้วชอบมาก  ชื่นชมคนโบราณที่รู้และเข้าใจดีว่า อะไรจะเลวร้ายไปกว่า “นารีพาล” นั้นเป็นไม่มี

และที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ก็กำลังเป็นเช่นนั้น เพราะเรามีรักษาการอธิการบดีที่เป็นสตรี ซึ่งนางได้ แสดงอิทธิฤทธิ์ของความเป็น “นารีพาล” ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้น เมื่อทราบว่าที่มหาวิทยาลัยกำแพงมณีจะมีอธิการบดีที่เป็นสตรี ผมจึงรู้สึกสยอง กลัวว่าชาวกำแพงมณีจะเจอะ “นารีพาล” แบบนางแต้มละก็ มหาซวยจริงๆ นรกชัดๆ

กลับมาที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ผมอยากให้สภามหาวิทยาลัยรีบดำเนินการเรื่องรักษาการให้ถูกต้องตามธรรมนองคลอดธรรมโดยเร็ว เพราะขืนปลอยไว้นางจะสร้างความเดือนร้อนให้กับผู้คนอีกเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะการฟ้องนักศึกษาจำนวน 5 คน ในข้อหาหมิ่นประมาท ที่ผมเห็นว่าเป็นเรื่องเลวทรามต่ำช้ามาก ซึ่งไม่ควรจะเกิดขึ้น เพราะสุดท้ายศาลก็ยกฟ้อง และความเลวร้ายที่ตามมา คือ นางก็จะทำแบบคดีฟ้องอาจารย์ 7 คน คือ หลังจากศาลยกฟ้อง นางกลัวว่าเขาจะฟ้องกลับ ก็จะอุทธรณ์และฏีกาจนกว่าคดีจะถึงที่สุด ซึ่งใช้เวลาอย่างน้อยก็ 5-6 ปี หรือมากกว่านั้น

ท่านลอกคิดดูซิครับว่า นักศึกษาทั้ง 5 คน จะเป็นอย่างไร อนาคตของพวกเขาต้องมาล่มสลายลงเพราะนางปีศาจร้ายตนนี้ได้อย่างไร ที่สำคัญมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ เพราะเธอกำลังสอบอยู่ เธอมีพยานหลักฐานที่เป็นทั้งสถานที่ บุคคลซึ่งเป็นอาจารย์คุมสอบ เพื่อนที่สอบด้วยกัน และเวลา ซึ่งก็โดนฟ้องไปด้วย ชีวิตของเธอก็จะพังพินาศไป

แต่นั่นแหละ อย่าไปหวังเลยว่า ไอ้สภาชั่วช้าสามานย์นี้จะสนใจ พวกมันก็เหมือนปลาเน่าในเข่ง คือเน่าทั้งเข่ง ส่วนไอ้พวกนี้ก็เลวทั้งคอก

ดังนั้น การประชุมครั้งต่อไป“เรื่องนี้จะต้องจบ” ถ้าครูบาอาจารย์และนักศึกษายังทนได้ ไม่ออกมาจัดการอะไร ก็คงเหลือ วิธีสุดท้าน คือ “การถวายฏีกา” ครับผม

ช่วยทำอะไรสักอย่างเถอะครับ จัดการ “นารีพาล” และสภาสามานย์ พวกนนี้ออกไปให้พ้นทีเถอะ ผมอึดอัดเต็มทนแล้ว ครับผม

…..