จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (พ่อมหาจำเริญ)

วันพฤหัสบดีที่ 1 กรกฏาคม  2564  (กรอบบ่าย)

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อนุโมทนาด้วย)

1

การประชุมสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา มีเรื่องที่น่าสนใจคือ  “ประเด็น ฟ้อง นศ. กรรมการสภาจากตัวแทนคณาจารย์ได้สอบถามว่า “เป็นเรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงมหาลัย เหตุใด ผบห. ไม่มีจิตวิญญานความเป็นครู ไม่มีเมตตากรุณากับลูกศิษย์” นางแต้มตอบว่า ตอนฟ้องยัง ไม่รู้ว่าเป็น นศ. ตำรวจดูวงจรปิดจึงทราบ และว่า นศ.บอกมีคนอยู่เบื้องหลัง ไอ้พวกไม่รักมหาลัย….และว่า สุดท้ายจะให้ นศ.ได้รับโทษให้เบาที่สุด…ยกเว้น ที่เป็นสมาชิกปลดแอก

จากข้อมูลดังกล่าว แสดงให้เห็นว่า สภามหาวิทยาลัยยังยอมให้นางแต้ม รักษาการอธิการบดีต่อไป โดยไม่สนใจว่า สิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นผิดกฏหมาย และไม่สนใจว่านางแต้มซึ่งมีพฤติกรรมอาฆาตมาดร้าย มุทะลุดุดัน ทำอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นหรือโดยขาดสติปราศจากความยั้งคิด เมื่อไม่พอใจใครก็ฟ้องลูกเดียว ทั้งครูบาอาจารย์และนักศึกษา  แต่สภาฯก็เฉย ทำตัวเหมือนหินผา ไม่รู้ร้อนรู้หนาว มหาวิทยาลัยจะฉิบหายอย่างไรก็ช่าง ไม่ใช่เรื่องของกู   “ถือได้ว่าเลวระยำสุดโลก”

ที่นี้มาดูคำแก้ตัวของนางแต้ม นางพูดหน้าตาเฉยว่า “ตอนฟ้องยัง ไม่รู้ว่าเป็น นศ. ตำรวจดูวงจรปิดจึงทราบ” ตอบแบบนี้เป็นอธิการบดีได้ไง ถ้าเป็นคนดีมีวิญญาณของความเป็นครู  เมื่อรู้ว่าเป็น นศ. เขาถอนแจ้งความไปแล้ว แต่นี่มันเหี้ยโหด  สะเพร่า ขาดการตรวจสอบให้รอบคอบ และเพราะสะเพร่านี่แหละ จึงแจ้งจับส่งเดช จับนักศึกษาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวไปด้วย 1 คน ตรงนี้อย่าคิดว่าจะรอดจากข้อหาการแจ้งความอันเป็นเท็จนะจะบอกให้  เดี๋ยวพ่อแม่เขาก็จะมาเฉ่งมึง

นอกจากนั้นนางแต้มยังชี้แจงแบบเอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่นว่า “นศ.บอกมีคนอยู่เบื้องหลัง ไอ้พวกไม่รักมหาลัย” อย่างนี้ก็เป็นอธิการบดีไม่ได้ เพราะหูเบา เพียงแค่เด็กบอกก็เชื่อแล้ว แถมใส่ร้ายคนอื่นว่าเป็นพวกไม่รักมหาวิทยาลัย มึงนั่นแหละไม่รักมหาวิทยาลัย รู้ตัวซะบ้าง

เท่านั้นยังไม่พอ คุยโม้โออวดอีกว่า  “สุดท้ายจะให้ นศ.ได้รับโทษให้เบาที่สุด…ยกเว้น ที่เป็นสมาชิกปลดแอก” เป็นคำตอบที่ซื่อบื้อที่สุด  แสดงว่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย  นึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาก มีอำนาจล้นฟ้า จะให้นักศึกษารับโทษให้เบาก็ได้ หนักก็ได้ ทำตัวเป็นทั้งศาลและตำรวจ อย่างนี้เขาเรียกว่า “อีบ้า จิตวิปริต” นอกจากนั้นยังมี มีอคติ เขาจะเป็นอะไรก็เรื่องของเขา ไม่เห็นเกี่ยวกับมึงเลยสักนิด อี 5

ส่วนกรรมการสภาฯฟังคำชี้แจงของนางแต้มอย่างชื่นชม มีความสุข ยิ้มกริ่ม ยกหัวแม่มือไปทางเพื่อนกรรมการกระซิบว่า “นางแน่มาก  เอาตัวรอดได้  และเราก็พลอยรอดไปด้วยอีก 1 เดือน”  

ก็ขออนุโมทนาด้วยนะครับ พ่อมหาจำเริญ

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *