จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก “หมานายนายหมา”
1
อาจารย์ที่ผมเคารพท่านหนึ่ง ชื่อ “อาจารย์ภาวนา” ผมชอบเชื่อท่านมาก เพราะเป็นชื่อใหญ่ ระดับเจ้าของซอยในกรุงเทพฯเชียวนะจะบอกให้ ก็ “ซอยภาวนา” ไงครับ คราวนี้ท่านให้หัวเรื่องผมครับ เรื่อง “หมานายกับนายหมา”คำว่า “หมา” หรือ “สุนัข” เป็นสัตว์มีเขี้ยวชนิดเชื่องที่เก่าแก่ที่สุด อยู่ร่วมกับคนมาเป็นเวลานานมากจนสามารถปรับตัวรับใช้คนได้เป็นอย่างดี บางตัวประจบประแจงเก่ง เป็นที่รักของนาย จนได้ชื่อว่าเป็น “หมานาย” หรือ “สุนัขรับใช้” ญิบ พันจันทร์ นักเขียนนักคิด เขียนกวีเกี่ยวกับหมานาย ความตอนหนึ่งว่า“แท้จริงหมานายก็คือหมา ไร้นายคืนค่าหมาขื่นขมไร้นายฝูงหมาไม่เกลียวกลม ต่างทับถมหมานายไร้ปลอกคอเมืองนี้มีหลายนายจึงหลายหมา เหยื่อจึงถูกล่าตามคำขอล่าเหยื่อคาบเหยื่อเพื่อสอพลอ คาบคอลากเหยื่อเพื่อแสดงตราบใดเขี้ยวคมยังคมเขี้ยว ล่าเหยื่อครั้งเดียวได้แถลงตราบใดหมานายยังมีแรง ย่อมมีส่วนแบ่งให้งาบเนื้อวันใดเขี้ยวคมไร้คมเขี้ยว เรี่ยวแรงหมานายไม่มีเหลือนายเคยเจือจุนไม่จุนเจือ ค่าหมาไม่เหลือให้เจือจุน.”2 “หมานายนายหมา” นั้นไม่ได้เป็นคำผวน คำผวนต้องแบบนี้ครับ “เอ็..ดปี” ผวนมาจาก“อีเปรต” แต่หมานายนายหมา เป็นการใช้ คำแบบตามลำดับ และย้อนลำดับ หรืออนุโลมกับปฏิโลม เกจิอาจารย์นิยมใช้คาถาแบบอนุโลมและปฏิโลม เช่น คาถาเศรษฐี อุ อา กะ สะ เป็น สะ กะ อา อุ ท่องกลับไปกลับมาเป็นต้นฉะนั้น หมานาย จึงเป็นปฏิโลมของ นายหมา คำว่านายหมาอาจหมายถึงเป็นนายของหมา หรือเป็นชื่อคน คือ นายหมา ถ้าเป็นหญิง เรียก “นางหมา” สรุปเอาง่ายๆว่า ทั้งนายหมาหรือนางหมาและหมานาย ต่างเป็นหมาด้วยกันทั้งคู่“หมา” ตามที่เปลวสีเงินว่า “ทนเสียงระฆังไม่ได้ จะหอนสลับเห่าทุกครั้งที่ได้ยินเสียงระฆัง” และยังเสริมอีกว่า พวกที่ทนเสียงระฆังไม่ได้ เป็นวิญญาณ “สัตว์นรก” ชั่วร้าย มืดบอดในผิด-ชอบ-ชั่ว-ดี สิ่งเดียวที่ชื่นชอบและเสาะแสวงคือ สิ่งปฏิกูลและมูตรคูถ (เหมือนนางแต้มเลย)นอกจากหมาเห่าหอนเพราะทนเสียงระฆังไม่ได้แล้ว เมื่อหมาเห็นเปรต ก็จะเห่าหอนเช่นกัน (ผู้ใหญ่บอกอย่างนั้น) ในสมัยเป็นเด็กผมกลัวมากแต่ตอนนี้ผมไม่กลัวแล้ว และคิดว่า การที่หมาเห่าหอนนั้น ไม่ใช่เพียงมันทนฟังเสียงระฆังไม่ได้ หรือ เห็น เปรต เท่านั้น แต่มันต้องเห็นนายมันด้วย เพราะมันเป็นหมานาย“ท่านรู้เปล่าครับ ช่วงนี้ที่นั่น? พวกหมานาย เห็น “อีเปรต” สองอีเปรต เลยเห่าหอนกันเกรียวไปหมด”……