จิปาถะ

กัลยาณมิตร

1

ได้มีกัลยาณมิตรที่เคารพนับถือและคุ้นเคย ซึ่งต่อไปจะใช้คำว่า “เพื่อนผม”  คนที่หนึ่ง เธออยู่จังหวัดใต้สุดของภาคกลางได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ เรื่อสั้นหัวใจเปื้อนชอล์ก ซึ่งขณะนี้นางแต้มและคุณชวดเป็นตัวละครชูโรงอยู่   เพื่อนผมได้แสดงความคิดเห็นมาว่า “ได้ข้อคิดดีดีจาก”หัวใจเปื้อนชอล์ก”..จวนถึงตอนคุณแต้มกลับตัวกลับใจมีเมตตารึยังคะ”

จากความคิดเห็นดังกล่าว แสดงให้เห็นว่า เพื่อนผม เป็นผู้ที่มีจิตใจงดงาม มีเมตตาธรรม มีจิตอนุเคราะห์ อยากให้นางแต้มได้กลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีมีเมตตา ซึ่งเป็นเรื่องของความดีงาม  ที่เมื่อเห็นผู้อื่นทำผิด คิดผิด ก็อยากจะให้กลับคิดถูกทำถูกได้โดยเร็ว

แต่ในขณะเดียวกัน  มีกัลยาณมิตร หรือเพื่อนผม อีกคนหนึ่ง อยู่แถวจังหวัดภาคกลางตอนกลาง ได้แสดงความคิดเห็น เมื่อผมเขียนให้นางแต้มมีทีท่าว่าจะกลับเนื้อกลับตัวได้ เธอแสดงความเห็นมาว่า “บอกตรงๆค่ะอาจารย์ หนูเริ่มหวั่นใจแล้วค่ะว่านางแต้มจะดีได้จริงๆ  อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้หนูเจอมา ให้อภัยเขาครั้งแล้วครั้งเล่าสุดท้ายก็ทำร้ายเราอยู่ดี” ความคิดเห็นของเพื่อนผมคนนี้มิได้หมายความว่า เธอเป็นคนมีจิตใจไม่งดงาม ไม่เมตตา ไม่มีจิตอนุเคราะห์ “ไม่ใช่”  เชื่อผมเถอะ เพื่อนผมนั้นมีจิตใจงดงามกันทุกคนแหละครับ เพราะที่ผม Quote มายังไม่หมด เหลือตอนท้ายที่เธอบอกว่า  “แต่ใจหนึ่งหนูอยากให้นางแต้มคิดได้ค่ะ  จะได้เป็นบุญเป็นกุศลกับตัวนางแต้มเอง” ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมบอกแล้วไง  เพื่อนผมเป็นคนมีจิตใจงดงาม มีเมตตากรุณา มีจิตอนุเคราะห์ทุกคนนะครับ

2

จากความคิดเห็นของเพื่อนทั้งสองคน  แสดงให้เห็นว่า เพื่อนแต่ละคนนั้นมีประสบการณ์กับผู้คนที่อยู่โดยรอบแตกต่างกันออกไป  คนแรกพบแต่คนดีมีคุณธรรม แต่บางครั้งอาจจะพบคนไม่ดีทำผิดพลาดไปบ้าง  สุดท้ายก็สามารถเปลี่ยนกลับมาเป็นคนดีได้อย่างรวดเร็ว

ส่วนเพื่อนอีกคนหนึ่ง มีประสบการณ์กับคนที่ขาดคุณธรรมจริยธรรม มีอาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  เธอพยายามให้อภัยแล้วให้อภัยอีก แต่ไม่เป็นผล สุดท้ายยังกลับมาทำร้ายเธอเสียอีก  เมื่อเห็นว่านางแต้มทำท่าจะดีขึ้น  จึงไม่เชื่อเอาเฉยๆอย่างนั้นแหละ แต่เธอเป็นคนมีจิตใจดีแน่นอน เพราะสุดท้ายเธอก็อยากให้นางแต้มกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี เป็นอันว่า เพื่อนคนแรกก็อยากให้นางแต้มกลับตัวกลับใจเป็นคนดีโดยเร็ว  แต่เพื่อนอีกคนหนึ่งอยากให้นางแต้มได้รับเคราะห์กรรมที่สร้างความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากการที่เที่ยวทำร้ายคนอื่นอย่างสะใจ และสาสมเสียก่อนที่จะกลับตัวได้

3

ครับผม เนื่องจากเรื่องที่พูดถึงนี้เป็นนิยาย ไม่ใช่เรื่องจริง ตัวละครที่ปรากฏเป็นจินตนาการของผมเอง  “นางแต้ม” เป็นสัญลักษณ์ของคนเห็นแก่ตัว หลอมรวมมาจากผู้บริหารและบุคคลที่ผมเคยสัมผัส  ที่มีทั้งคนดี คนเลว คละเคล้ากันไป ซึ่งความชั่วร้ายทั้งหมดเหล่านั้นจริงก็มี  ผมจินตนาการของผมขึ้นมาเองก็มาก  เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเลวร้าย ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ โดยเฉพาะผู้บริหาร ทั้งนี้ก็เพื่อเปิดโอกาสให้ตู้อบและคุณชวด ซึ่งเป็นตัวแทนของความดีงามได้มีโอกาสอบรมสั่งสอนขัดเกลาความเลวร้ายออกไปตามเรื่อง โดยใช้เทคนิควิธีการหลายอย่างแล้วแต่จะคิดได้โดยมีเป้าหมายเพื่อให้ความรู้ อบรมสั่งสอนให้เกิดคุณธรรมจริยธรรมและให้เพื่อนๆ อ่านเล่นสนุกๆด้วย  สรุปได้ว่า ถ้าเรื่อง นางแต้ม ยังไม่จบ เธอจะเปลี่ยนเป็นคนดีไม่ได้ เพราะถ้าเปลี่ยนเป็นคนดีเสียแล้ว คุณชวดจะสอนใครละครับ   แต่นั่นแหละ งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา ก็คงจะจบในวันสองวันนี้ละครับ ไปเขียนเรื่องอื่นดีกว่า  ส่วนการจบคงไม่ซับซ้อนอะไร บอกให้เลยก็ได้ว่า  “กัมมุนา วัตตติ โลโก  สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเป็นไปตามกรรม”

ท้ายนี้ ผมอยากให้เพื่อนๆที่ติดตามอ่านเรื่องของผมทุกคน อ่านเพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลิน เช่นเดียวกับผมที่เขียนเล่นเพลินๆ สนุกๆ บ้าบอคอแตกไปตามเรื่อง ไม่มีแก่นสารอะไรหรอกครับ ขอบคุณมากครับผม

……….