จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน สิ่งที่งดงาม( 5 ตอนจบ)
3
บ้านพักของจาน ใช้ดี อยู่ชุมชนหลังสถานีรถไฟ บุรีรัมย์ เป็นทาวเฮ้าส์ 2 ชั้น รู้สึกได้ว่าเงียบเหงาผิดไปจากปกติ กิจการงานของนายไข่และนางขวดทำท่าจะเลิกเอาเสียเลย นางขวดหยุดทุกอย่างนอกจากนั่งเฝ้าลูก บ่ายวันนั้น พ่อและแม่ของจานนั่งเฝ้าดูลูกอยู่ที่ห้องชั้นล่าง แม่นั่งอยู่ข้างที่นอนที่ปูบนพื้นห้อง ส่วนพ่อนั่งอยู่ที่เก้าอี้มุมห้อง นางแดงน้องสาวของนางขวดนั่งอยู่ชิดมุมห้อง ทุกคนนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรกัน บรรยากาศมีแต่ความเศร้าโศก แม่และพ่อของจานมีอาการเหน็ดเหนื่อยอิดโรยและเผลอหลับไป
ครู่หนึ่ง นางขวดสะดุ้งตื่น ท่าทางงุนงงสงสัย มึนงง นายไข่ต้องลุกเข้าไปประคองเขย่าตัวและถามว่า
“เป็นอะไร แม่”
ไม่มีเสียงตอบ นายไข่ต้องถามซ้ำ นางขวดจึงตอบว่า
“แม่ฝันไป”
“ฝันว่าอย่างไรละ” ขายไข่ถาม
นางขวดนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่งและเล่าว่า
“มีผู้ชายรูปร่างกำยำ หน้าตาน่าเกรงขาม ใส่ชุดสีแดง แม่คิดว่าเป็นยมฑูต มาดูลูกและบอกว่า อีก 3 วัน จะมารับลูกไป
แม่ร้องไห้ฟูมฟายตีอกชกตัวอย่างไร้สติ บอกท่านว่าอย่าเอาลูกแม่ไปเลย แม่สัญญาว่าจะเป็นคนดี ขอลูกของแม่ไว้เถอะ ยมทูตบอกว่าท่านทำอะไรไม่ได้ แม่ต้องทำเอง แม่ถามท่านว่าจะให้ทำอย่างไรจะทำทุกอย่าง ท่านบอกแม่ว่า “พรุ่งนี้เช้าให้ไปที่บริเวณซากปราสาทบนเขากระโดง ไปกันทั้งพ่อและแม่นั่นแหละ ไม่ต้องบอกใครทั้งนั้น ที่นั่นจะมีพระธุดงค์ปักกรดอยู่ 1 รูป ทางสว่างจะอยู่ที่นั่น จากนั้นแม่ก็ตื่น