เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ นางแต้ม เวอร์ชั่นใหม่ เนื้อเก่า สำนวนลูกทุ่ง ไม้ เมืองเดิม (สามตอนจบ)

1

“เฮ้ย! อีแต้ม รอกูด้วย!” เสียงตะโกนดังมาจากอีกฟากหนึ่งของทุ่งนา นางแต้มหันไปมองเมื่อรู้ว่าเป็น คม หักศอก เพื่อนเก่า นางโบกมือรับรู้ และชี้ไปที่เพิงข้างนา หมายความว่าจะไปรอที่นั่นนางแต้มหย่อนก้นลงนั่งที่แคร่ไม้ไผ่ วางตะกล้าผักผลไม้ไว้ข้างๆ ครู่หนึ่ง คม หักศอก ก็เดินมาถึง“ได้อะไรมาบ้างละ อีแต้ม”“มึงอย่าเรียกกูว่า “อีแต้ม” ซิ กูรักษาการผู้ใหญ่บ้านนะจะบอกให้”“กูจะเรียกอย่างนี้แหละ เพราะมึงไม่ใช่ผู้ใหญ่บ้านของกู”“งั้น ช่างมึง วันนี้กูได้ผักและมะม่วงแรดมา 10 กว่าลูก เออ! แล้วมึงจะไปไหนล่ะ”“ก็มาหามึงนั่นแหละ อยากเอาแหวนมาอวด พี่สาวกูเพิ่งให้มา เป็นของเก่าสมัยอยุธยาเขียวนะ”“ไหนถอดมาดูซิ” คม ถอดแหวนส่งให้นางแต้ม“เล็บดำปื้อเลยนะมึง เดี๋ยวกูจะหาที่ตัดเล็บมาให้สักอัน”นางแต้งสวมแหวนที่นิ้ว “สวยดีนี่ พอดีนิ้วเลย หัวเป็นมังกรสัตว์มงคลด้วยนะ”“อีแต้ม มึงดูตามังกรซิ ทับทิมสีแดงสุกปลั่งเลย”“คงแพงน่าดูนะ…เออ! นอกจากมาอวดแหวนแล้วมึงมีธุระอะไรอีกหรือเปล่า”มึงถอดแหวนคืนกูมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวกูลืม”“กูนึกว่ามึงให้กู”“อีบ้า! คอยแต่จะอมของกูท่าเดียว…ยังมีต่อ