เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (น่าสมเพช)

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (น่าสมเพช)

1

ทองสุก อร่าม ลูกศิษย์มาหาผมถึงบ้าน ก็ต้อนรับขับสู้กันตามอัธยาศัย แต่ยังไม่ทันได้ถามสารทุกข์สุขดิบอะไรกันเลย ทองสุกก็ถามว่า หลังจากวันที่ 11 มีนาคม 2563 เป็นต้นมาไม่เห็นเขียนอะไรเลย ฉายแต่หนังเก่า โดยเฉพาะเรื่องการปฏิบัติธรรม ไม่มีใครเขาอ่านหรอก
ผมตอบว่า ช่วงนี้กำลังวิกฤต การปฏิบัติธรรมเป็นหนทางหนึ่งที่จะทำให้เราผ่านพ้นวิกกฤตนี้ไปได้ ผมเชื่ออย่างนั้น และใช้วิธีนี้มาตลอด ส่วนใครไม่เชื่อก็ไม่ว่ากัน


อีกอย่างหนึ่ง คิดว่า เหตุการณ์ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์นั้นยุติลงแล้ว ความไม่ชอบมาพากลต่างๆกำลังจะถูกขจัดออกไปในไม่ช้านี้ ก็คงต้องรอเวลา คนที่ทำกรรมอะไรไม่ดีไม่งามไว้ก็จะได้รับกรรมนั้น เป็นไปตามกฏแห่งกรรม “กัมมุนา วัตตติ โลโก”


และที่สำคัญมาก ก็คือ เรื่องราวต่างๆที่จินตนาการขึ้นนั้น ก็ว่าไปตามแต่จะคิดได้ ไม่ใช่เรื่องจริง แต่ขณะนี้ เรื่องจริงปรากฏขึ้นจริงๆแล้ว เขียนไปก็เท่านั้น มันไม่สมจริงสมจังเหมือนได้ดูของจริงหรอก


ยกตัวอย่างง่ายๆ ถ้าเราอยากสัมผัสความงามของอ่างเก็บน้ำห้วยจระเข้มากยามเย็น เราก็ขับรถไปดูกันที่นั่นจริงๆเลย ได้อารมณ์ความรู้สึกดีออก จะมาอ่านที่จิปาถะ จินตนาการอยู่ทำไม โม้ทั้งนั้น ไม่ได้เรื่องหรอก ก็อย่างที่เคยบอกไว้ เก็บช็อตงามๆไว้ ให้ลูกหลานดู ส่วนผม “อดสมเพชและทุเรศนางไม่ได้” indeed

…….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *