เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม. สารขัณฑ์ (ไม่รู้รึ)
29
การประชุมสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ครั้งที่จะถึงนี้ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง การลงมติเพื่อจะให้นางแต้มหยุดปฏิบัติหน้าที่หรือไม่ เป็นเรื่องที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ ซึ่งผู้สันทัดกรณีให้ความเห็นว่า “ถ้าสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ลงมติว่า นางแต ..เป็นรักษาการอธิการบดี ที่ชอบด้วยกฎหมายแล้ว ขอให้กรรมการสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ทั้งคณะ เตรียมตัวเป็นจำเลยที่ศาลได้เลย และขอให้เตรียมตอบ คำถาม ว่า1 ถ้านางแต..เป็น รักษาการอธิการบดี ที่ชอบด้วยกฎหมาย แล้ว ทำไมสภามหาวิทยาลัย จึงมีคำสั่ง แต่งตั้งรักษาการอธิการบดี ในปี 2562 อีก2 ถ้านางแต.. เป็นรักษาการอธิการบดีที่ชอบด้วยกฎหมายแล้วทำไมสภามหาวิทยาลัย จึงมีคำสั่งแต่งตั้ง รักษาการอธิการบดีในปี 2563 อีกยังมีบ่วงแขวนคอรออีก 2 บ่วง ไม่ตายคราวนี้ ก็ไม่รู้จะตายคราวไหน สงสารแต่ครอบครัวและลูกหลานจังเลยครับ”
ความคิดเห็นของผู้สันทัดกรณี ตามที่นำเสนอมานี้ ชัดเจนยิ่งกว่ากระจก ที่ส่องให้เห็นถึงความไม่ชอบมาพากลของผู้บริหารมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ที่มีเจตนาแฝงเล้น จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไม จิปาถะ เรื่องสั้น จึงมีแต่คำว่า เข้าคุก เข้าคุก และเข้าคุก เพราะทุกคนไม่เห็นทางออก เห็นแต่ทางเข้า ผมเซ็งกับคนพวกนี้จริงๆ หน้าด้านหน้าทนมาก เบื่อ! มาฟังนิทานกันดีกว่า กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีผู้เฒ่าคงแก่เรียนท่านหนึ่งชื่อ เฒ่าสุชิ ได้ว่าจ้างเรือลุงสุก (ลุงไม่ดิบ) ไปส่งที่เกาะกลางทะเล ขณะที่เดินทางมาได้ครึ่งทาง เขาเงยหน้าจากหนังสือเล่มใหญ่ และถามลุงสุกซึ่งกำลังแจวเรือว่า “ รู้เรื่องประวัติศาสตร์ไหม?” “ไม่รู้ครับ” ลุงสุก ตอบ “ไม่รู้รึ” สุชิ อุทาน “แย่จริงๆ ประวัติศาสตร์นี่สำคัญนะ ทำให้เรารู้เรื่องราวในอดีต แล้ว รู้เรื่องภูมิศาตร์ไหมล่ะ” ลุงสุกส่ายหน้า “น่าเสียดายนะ ไม่รู้รึ ภูมิศาสตร์นี่ทำให้เรารู้เกี่ยวกับภูมิประเทศและดินฟ้าอากาศ” สุชิ เปิดหนังสือไปอีกหน้าหนึ่ง เมื่ออ่านจบ เขาถามลุงสุกว่า “รู้เรื่องวิทยาศาสตร์ไหมล่ะ” ลุงสุกสายหน้าอีก“อย่างนี้ก็แย่นะซิ ไม่รู้รึ วิทยาศาสตร์นี่สำคัญมาก ทำให้เราเข้าใจเรื่องของเหตุและผล ความเจริญรุ่งเรื่องก็มาจากวิทยาศาสตร์ แต่ลุงไม่รู้อะไรสักอย่าง แย่จริงๆ นี่เท่ากับลุงไม่มีค่าอะไรเลย” ลุงสุกผงกหัว ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานขณะนั้น ลมพัดแรงขึ้น พายุกำลังจะมา ท้องฟ้ามืดดำไปหมด สุชิ ตกใจมาก ถามลุงสุกว่า “เกิดอะไรขึ้น” ลุงสุกย้อนถามว่า “ไม่รู้รึ? เปิดหนังสือดูซิ!”“แล้วว่ายน้ำเป็นหรือเปล่าล่ะ? ลุงสุกถาม แต่ สุชิ ยังไม่ทันตอบ พายุก็กระหน่ำเรืออับปางลง ท่านรู้หรือไม่ครับว่า “ใครรอด” นิทานเรื่องนี้สอนสภาว่า “รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี” เพราะนางแต้มกำลังจะพาพวกท่านเข้าคุก ไม่รู้รึ? เปิดหนังสือดูซิ!….