Wisut.net
จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ห้ามบุกรุก 3
222
“นี่คุณชวด ฉันเห็นจะต้องขอบคุณที่อุตสาห์เป็นห่วงเป็นใย กลัวว่าฉันจะเป็นอันตรายที่บุกรุกเข้าไปในอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ ของพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งเป็นเรื่องที่พวกเธอช่วยกันกุขึ้นมาเอง ส่วนฉัน จะบอกให้รู้ไว้ด้วยว่า ฉันไม่มีวันกลัวในเรื่องเหล่านี้หรอก เพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันก็มีวิธีจัดการให้เรียบร้อยได้ เช่น ฉันจะประกอบ “พิธีกรรมที่มีชื่อว่าทาชลิคห์ (Tashlikh) ซึ่งเป็นภาษาฮิบรูที่แปลว่า”โยนทิ้งไป” ชาวยิวผู้เคร่งศาสนาจะโยนบาปของพวกเขาในปีที่ผ่านมาลงสู่ท้องน้ำใหญ่ เช่น ทะเลสาบหรือทะเลเพื่อเตรียมตัวรับปีใหม่ พวกเขาจะเอาเศษขนมปังหรืออาหารชนิดอื่นซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนบาปใส่กระเป๋าแล้วโยนเศษอาหารนั้นลงไปในน้ำ เศษอาหารจะถูกกระแสน้ำพัดลอยไป….เช่นเดียวกับบาปของเขา” (โลเบล ทับมา.2558:166)
“จากพิธีกรรมดังกล่าว สรุปได้ว่า เมื่อถึงวันปีใหม่ สิ่งที่ฉันได้ทำไปแล้ว ไม่ว่าจะดีหรือเลวร้ายอย่างไร ฉันก็จะ “โยนทิ้งไป” กับสายน้ำ ดังนั้น ด้วยพิธีกรรมอันชาญฉลาดนี้ ฉันจึงไม่แคร์ต่อสิ่งใดๆทั้งสิ้น หรือเธอว่าไง คุณชวด”
“คนเราถ้าคิดไม่ดี คิดเอาแต่จะได้เสียแล้ว อย่าว่าแต่เทพเจ้าเลย พวกภูตฝีปีศาจก็จะไม่เอาด้วย”
223
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นางแต้มหัวเราะ เรื่องภูตฝีปีศาจก็เหมือนกัน อย่ามาพูดขู่ฉันให้ยากเลย ขืนมารังควาญฉันซิ ฉันก็จะทำ “พิธีกรรมของพวกตะวันออกกลางในการป้องกันตัวเองจากดวงตาปีศาจ ฉันจะทำพิธี ด้วยการเผาก้อนตะกั่วแล้วโยนมันลงในภาชนะใส่น้ำที่สมมติว่าเป็นดวงตาปีศาจ น้ำก็จะเดือดปุดๆ มีควันลอยขึ้นมา จากนั้นมันก็จะกลายเป็นปีศาจตาบอด ฉันก็เอาไปฝังหรือโยนลงทะเลไป เท่านั้นก็หมดเรื่อง…
ฉันอาจทำพิธีอย่างอื่นเพิ่มเติม เช่น เขียนชื่อบุคคลที่ก่อกวนฉัน ลงบนกระดาษแล้วโยนออกนอกบ้านพร้อมกับพูดว่า
“ออกไปจากชีวิตของฉันซะ!” การโยนอะไรบางอย่างที่เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ฉันอยากกำจัดออกไปเท่านั้น เรื่องร้ายๆก็จะหมดไป เป็นการตอกตะปูปิดฝาโลง หรือปิดผนึกความรู้สึกเลวร้ายนั้นให้หมดสิ้นไป เท่านี้ก็เรียบร้อย พูดจบ นางแต้มก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากและชำเลืองสายตามาทางคุณชวดอย่างเย้ยหยัน
คุณชวด ใช้เท้าหน้าลูบหนวด อุทานออกมาเบาๆว่า “เมื่อถึงคราวจะวิบัติ ก็ไม่มีใครจะหยุดยั้งได้”
…………..
ทัลมาโลเบล.(Thalma Lobel).วรรธนา วงษ์ฉัตร แปล.(2558)พิศวงจิตใต้สำนึก Sensation.กรุงเทพ:สำนักพิมพ์แมกซินคิวบ์พับลิชชิ่ง.