จิปาถะ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์
1
คงจะเป็นอำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นำให้ฉันกลับมาที่อาศรมศิลป์นี้อีก
สถานที่ ที่ฉันพร่ำบอกเพื่อนพ้องอยู่เสมอๆว่า มันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว อย่าได้ไปยึดติด
ทุกคนที่ได้ฟังคำพร่ำบอกของฉัน ต่างเข้าใจและตระหนักรู้ “มันเป็นเพียงสิ่งชั่วคราว”
แต่ทำไม ฉันเอง กลับไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพร่ำบอกคนอื่นๆ
2
เมื่อฉันก้าวลงจากรถ ข้างถนนหน้าองค์พระมเหศวร หรือพระศิวะมหาเทพผู้ทำลาย
มีลมกระโชกเข้ามาประทะฉันอย่างแรง
ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว ใบไม้แห้งปลิวว่อน เป็นวงตามกระแสลมหมุน
พลังลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้ฉันเห็น พระองค์ทรงเคลื่อนไหว
ฉันกลัว ฉันหยุดนิ่ง ตัวสั่น มือเย็นเฉียบ หัวใจแทบจะหยุดเต้น
3
ฉันหลับตา หายใจเข้าออกลึกๆเพื่อเรียกสติและจิตใจที่ย่ำแย่ซึ่งเตลิดไปไกลให้กลับคืน
เมื่อฉันปรับสภาพของทุกสิ่งทุกอย่างได้บ้างแล้ว
ฉันเดินมายืนอยู่ต่อหน้าพระองค์เหมือนทุกครั้งที่มาที่นี่
พระพักตร์ที่ดุดันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาอีก
4
พระเนตรที่จ้องมองฉันอย่างไม่กระพริบนั้นทำให้ขนลุกซู่
ฉันไม่กล้าสบพระเนตร แต่เฉไฉ มองไปด้านหลัง ซึ่งเป็นอาคาร ที่กำลังถูกรื้อทิ้ง
รถไถและคนงานก่อสร้างกำลังขะมักเขม้นอยู่กับการรื้อทำลาย
ฉันกลัว ฉันไม่กล้าคิดต่อ ถ้าการทุบทำลาย คืบคลานมาถึง ณ จุดนี้
5
องค์มหาเทพผู้ทำลายก็หาได้รอดพ้นไปจากการถูกทำลายไม่
ไม่มีสิ่งใดที่จะดำรงอยู่เป็นอมตะ
นอกจากคำสาปแช่งจากจิตวิญญาณของผู้ทุกข์ยาก จากรุ่นแล้วรุ่นเล่า
มันน่ากลัวจริงๆกับตัวอย่างเคราะห์กรรมของผู้ท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์
6
มีหลายคนเจ็บป่วยล้มตายจากการระเบิดหน้าผาและตัดต้นไม้ใหญ่
เพื่อสร้างทางรถไฟสายกรุงเทพฯ-นครราชสีมา ที่ผาเสด็จ อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี
การตัดกิ่งต้นโพธิ์ใหญ่ที่พระราชวังจันทร์ จังหวัดพิษณุโลก
การรื้ออาคารเรียนเด็กปฐมวัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
7
ไม่มีใครอธิบายปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านั้นให้กระจ่างได้
แต่หลายฝ่ายยืนยันว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น มีจริง
ซึ่งถ้าไม่กลัวก็แล้วไป ไม่มีใครจะไปห้ามปรามได้
แต่สำหรับฉัน เรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น ฉันกลัวจริงๆ
…….