จิปาถะ (New season)

เรื่องสั้น “กลัว”

1

เมื่อไม่นานมานี้ ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ นายคมหอก หอกหัก ได้ร่วมแสดงความคิดเห็นในกลุ่มเสวนาเรื่อง “กลัว” ว่า “เมื่อพูดถึงความกลัว ซึ่งเป็นปัญหาของมนุษย์ ปรากฏว่ามนุษย์ทั่วโลกไม่ว่าหญิงหรือชายก็จะกลัวกันทุกคนไม่มีเว้น เช่น กลัวว่าจะไม่ได้สิ่งที่อยากได้ และในขณะเดียวกันก็กลัวจะได้สิ่งที่ไม่อยากได้ คือ กลัวไปสารพัดเรื่อง สุดท้ายก็กลัวตาย หรือบางครั้งก็กลัวจะไม่ตาย  ทำให้ต้องทุกข์ทรมาน จนอาจกล่าวได้ว่า ความกลัวนั้นเป็นมรดกของมวลมนุษยชาติก็น่าจะได้   แต่ความกลัวนี้ไม่ได้เกิดกับมนุษย์เท่านั้นนะ  แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็กลัวเช่นกัน

ผมเคยได้ฟังพระรูปหนึ่งกล่าวว่า  “สิ่งมีชิวิตต้องกลัว ถ้าไม่กลัวแสดงว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิต”

มีผู้ร่วมเสวนาท่านหนึ่งแสดงความเห็นว่า “ที่นี่ มีบางคนไม่กลัว เช่น นางแต้ม รักษาการอธิการบดี (เถื่อน ) ซึ่งดูเหมือนว่านางจะไม่กลัวอะไรทั้งนั้น” ผู้ร่วมเสวนาอีกท่านหนึ่งแสดงความเห็นเสริมว่า ถ้าเราเชื่อว่า“สิ่งมีชิวิตต้องกลัว ถ้าไม่กลัวแสดงว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิต” ก็แสดงว่า นางแต้ม ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เพราะไม่กลัว  นางจึงไม่ใช่ทั้งคน และทั้งสัตว์เดรัจฉาน”

นายคมหอก หอกหัก ขัดขึ้น “จะเอากันขนาดนั้นเชียวรึ”

“ก็ต้องขนาดนั้นแหละ เพราะนางแต้มไม่กลัว เพราะถ้ากลัว นางลาออกไปนานแล้ว”

มีผู้ร่วมเสวนาถามว่า “เมื่อนางแต้มไม่กลัว นางจึงไม่ใช่คนและไม่ใช่สัตว์เดรัจฉานอย่างที่กล่าวมา ทีนี้นางเป็นอะไรล่ะ”

ผู้ร่วมเสวนาทั้งหมดทำหน้าตาเลิ่กลั่ก ปิดปากเงียบสนิท มองกันไปมา เพราะไม่รู้ว่านางแต้มเป็นอะไรกันแน่  ครู่หนึ่ง มีเสียงตะโกนเบาๆทำลายความเงียบขึ้นว่า “นางเป็น…”

…

ยังมีต่อ