วันอาทิตย์ที่ 25 เมษายน 2564
จิปาถะ : เรื่องสั้น โจรปล้มเงินเดือน (อี ห้า หก เจ็ด)
25
มีเสียงถามต่อมาว่า “ทำไมนางแต้มถึงได้จงเกลียดจงชังหญิงผู้กล้านัก” คำตอบก็คือ “อำนาจ” นางต้องการแสดงอำนาจเพื่อให้ทุกคนเกรงกลัว ไม่กล้าหือ เพื่อนางจะได้อ้างว่า “รอโปรดเกล้า” เพื่อรักษาการอธิการบดีต่อไปอีก 4 ปี และอยู่ต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มันเป็นความปรารถนาสูงสุดของนาง
ฉะนั้น เมื่อหญิงผู้กล้า ท้าทายอำนาจของนาง นางจึงโกรธมาก และเป็นที่รู้กันโดยทั่วไปแล้วว่า เวลานางโกรธ ไม่มีอะไรจะหยุดนางได้ นางจะไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้น และนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้นางก่อเรื่องยุ่งให้ตัวเองอยู่เสมอ ด้วยความโกรธอย่างไร้สติ แต่ชอบสตางค์ นางจึงสั่งขี้ข้า หรือบริวารทั้งหลายให้จัดการ โดยนำคำสั่งไปบังคับขู่เข็นทั้งที่ทำงานและที่บ้านด้วยการส่งมาทางไปรษณีย์เพื่อตอกย้ำ เป็นการใช้จิตวิทยา เพื่อการรักษาอำนาจและผลประโยชน์
และเพื่อเป็นการแสดงอำนาจ นางแต้มจึงพยายามจัดกิจกรรมต่างๆ เพื่อจะได้โชว์ตัวเองด้วยใบหน้าที่ยิ้มระรื่น ล้อมรอบด้วยบริวารที่พลอยยิ้มระรื่นตามไปด้วย เป็นการประชาสัมพันธ์ว่า นางนั้นยังเป็นรักษาการอธิการบดีอยู่ ยังมีอำนาจวาสนาอยู่ เช่น การพยายามจัดงานครบรอบ 50 ปี ตั้งต่ไก่โห่ คือจะจัดในเดือนมกราคม ทั้งๆที่ การสถาปนามหาวิทยาลัยฯ เป็นเดือนตุลาคม 2514 ที่นางต้องรีบจัด เพราะนั่นหมายถึงเม็ดเงินก้อนโต แต่โชคร้าย โควิด 19 ทำให้แผนถูกเลื่อนไป
แต่นางก็ยังไม่ละความพยายาม เพราะ “หิวอำนาจและเงินตรา” ดังนั้น เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา นางจึงจัดโครงการอบรม เรื่องอะไรโปร่งใสก็ไม่รู้ จำไม่ได้ รู้แต่ว่า กระทรวง อว. “แจ้งให้สถาบันอุดมศึกษาและหน่วยงานภายในกระทรวง หลีกเลี่ยงการจัดกิจกรรมที่มีคนเข้าร่วมมากกว่า 50 คน ทั้งนี้หากมีความจำเป็นต้องจัดกิจกรรมที่มีคนเข้าร่วมจำนวนมากจะต้องได้รับอนุญาตจากหัวหน้าส่วนราชการ/ผู้บริหารหน่วยงาน และให้ดำเนินการตามมาตรฐานการควบคุมหลักในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า อย่างเคร่งครัด”
แต่ปรากฏว่า นางแต้ม ไม่สน ดูจากภาพแล้ว จำนวนผู้เข้าอบรมมีมากกว่า 50 คน ใส่ชุดเหลืองอ่อนงามตา ทั้งพี่น้องบริวาร ยืนทำท่าเตรียมใส่กุญแจมือ ดูโอ่อ่า สมเป็นรักษาการอิการบดี (เถื่อน) จริงๆ
มีคนถามว่า นางไม่กลัวการไม่ปฏิบัติตามนโยบาย ของกระทรวง อว และไม่กลัวติดโควิด 19 หรือ?
555 นางไม่กลัวอะไรทั้งนั้น “นางหิวกระหาย” คิดแต่เรื่องได้อย่างเดียว เรื่องเสียนางไม่สน พูดง่ายๆ ก็คือ “ขอให้กูได้” (ใครจะติดโรคช่างแม่..งมัน)
“ใช่ ” คม หักศอก สบถ “แกต้องติดแน่นอน ไม่ COVID ก็ JAIL” อีห้า เอ้ย!.”
….