วันพฤหัสบดีที่  11   มีนาคม   2564

จิปาถะ เรื่องสั้น โจรปล้นเงินเดือน (สุขได้อย่างไร)

11

(5) “แล้วเธอวิ่งวุ่นไปหมดแบบนี้ ชีวิตของเธอจะมีความสุขได้อย่างไร?”

“555 นางแต้มหัวเราะชอบใจ ก็เธอสอนฉันว่า “ต้องปฏิบัติตามแบบอย่างของพระภิกษุชาวเวียนนาม ติช นัท ฮันห์  คือ “จงมีความสุขอยู่ในปัจจุบันขณะ” ตอนนี้ฉันก็มีความสุขอยู่กับการเป็นรักษาการอธิการบดี และสภาฯกำลังเสนอชื่อฉันเพื่อขอโปรดเกล้าฯเป็นอธิการบดี สมัยที่ 2 ฉันมีความสุขที่สุด

และที่ฉันคิดว่าเจ๋งมากก็คือ “ตอนนี้ฉันเป็นรักษาการอธิการบดีมาครบ 4 ปี กับ 3 วันแล้ว ทั้งๆที่ระเบียบกำหนดว่าให้รักษาการฯได้เพียง 180 วันเท่านั้น ฉันสุดยอดจริงๆ”

“เดี๋ยวก็จะสุดยอกมากกว่านั้นไปอีก เมื่อเขามาลากเธอเข้าคุก กลัวไหมล่ะ” คม หักศอก ขู่

“555 อยากหัวเราะอีกครั้ง  เธอคิดยาวเกินไปแล้ว ฉันคิดแค่เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ฉันคุยกับเธออยู่ และฉันเป็นรักษาการอธิการบดี ก็เท่านั้น ส่วนเมื่อวานก็ผ่านไปแล้ว ฉันไม่สนใจ

ฉันพอใจอยู่กับวันนี้ ส่วนพรุ่งนี้ไม่มี ถ้าฉันตื่นและยังเป็นรักษาการอธิการบดีอยู่ ฉันก็จะทำทุกอย่างตามวิธีของฉัน แต่ถ้าฉันไม่ตื่น ก็จบ”

“ฟังดูเหมือนว่าเธอจะบรรลุธรรมนะ”  

“น่าจะทำนองนั้น” นางแต้มยิ้มแก้มแทบปริ

“แต่ฉันว่ามันไม่ใช่ เธอยังรัก โลภ โกรธ หลง ส่วนที่ว่าอยู่ในปัจจุบันขณะนั้น ก็เป็นเพียงเรื่องตอแหล

เพราะที่ฉันเห็น  เธอไม่ได้หยุด เพียงแต่ปากเธอว่าหยุด เท่านั้น  ที่นี้ ฟังให้ดีนะ ท่าน ติช นัท ฮันห์  อธิบายว่า

 “พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า เราทุกคนอยู่อย่างเป็นสุขได้ ณ ที่นี้ ในเวลานี้ เมื่อเรามีความสุขในปัจจุบันขณะแล้ว เราจะหยุดได้ เราไม่ต้องวิ่ง ไขว่คว้าหาสิ่งที่ปรารถนาอื่นใดอีกแล้ว จิตของเราสงบ แต่เมื่อจิตใจของเรายังไม่สงบ ยังปั่นป่วยนอยู่ เราไม่สามารถเป็นสุขได้จริง ความสุขหรือไม่สุขของเราขึ้นอยู่กับภาวะของจิตใจเป็นสำคัญ ไม่ใช่สิ่งอื่นภายนอก ทั้งทัศนคดิของเรา มุมมองต่อสิ่งต่างๆของเรา หรือแนวทางชีวิตของเรา ล้วนมีส่วนกำหหนดว่าเราจะมีความสุขหรือไม่ เรามีเงื่อนไขแห่งความสุขมากมายอยู่แล้ว ทำไมเราจะต้องไปหาอะไรมาเพิ่มอีกเล่า วิธีที่ชาญฉลาดกว่าคือ เราต้องหยุดและเลิกวิ่งไล่เหยื่อร่ออื่นๆ เสียที ไม่อย่างนั้นแล้วเราจะยังคงไล่ตามเป้าหมายนี้เป้าหมายนั้น ทุกครั้งที่เราบรรลุเป้าหมาย เราพบว่าเราก็ยังไม่มีความสุขอยู่นั่นเอง” 

แค่นั้นแหละ ฉันเบื่อที่จะคุยกับเธอแล้ว อยากจะเป็นอะไรก็ตามแต่ใจเถอะ ฉันเหมือนคนขายมีด ใครซื้อฉันก็ขายให้ บางคนซื้อไปแล้ว ก็ใช้มีดเป็นเครื่องมือทำมาหากินโดยสุจริตจนประสบผลสำเร็จ  แต่เธอซื้อไปฟันหัวเขา  ก็ติดตะรางเองก็แล้วกัน ช่วยไม่ได้ ไม่นานเกินรอหรอก Very soon.

…

จบดีกว่า