จิปาถะ เรื่องสั้น โจรขโมยเงินเดือน (กรุงแตก)

10

มีนา จัน หยิบกระดาษสมุดไทยขาวจารึกด้วยอักษรภาษาไทยสีดำแผ่นหนึ่ง สภาพทรุดโทรมมาก แต่เขาติดไว้กับกระดาษแข็งห่อด้วยพลาสติกอย่างดี ส่งให้ผม บอกว่าแม่ค้าขายของเก่าที่ตลาดเซราะกราว เมืองแปะ ให้มา อ่านให้ฟังดังๆด้วย ความว่า

“ตอนที่กรุงแตก พงศาวดารได้บันทึกไว้ว่า “ครั้นถึงวันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2310 เวลาประมาณบ่ายสามโมง พม่าจุดไฟสุมรากกำแพงเมืองตรงหัวรอที่ริมป้อมมหาชัย และยิงปืนใหญ่ระดมเข้าไปในพระนคร จากบรรดาค่ายที่รายล้อมทุกค่าย พอเพลาพลบค่ำกำแพงเมืองตรงที่เอาไฟสุมทรุดลง เวลา 2 ทุ่ม แม่ทัพพม่ายิงปืนเป็นสัญญาณให้ทหารเข้าพระนครพร้อมกันทุกด้าน พม่าเอาบันไดปีนพาดเข้ามาได้ ตรงที่กำแพงทรุดนั้นก่อน ทหารที่รักษาหน้าที่เหลือกำลังจะต่อสู้ พม่าก็สามารถเข้าพระนครได้ในเวลาค่ำวันนั้นทุกทาง”

สาเหตุที่กรุงแตกนั้น เพราะชาวเมืองกรุงศรีฯขาดความสามัคคี ท่านลองจินตนาการดูซิว่า สถานการณ์ตอนนั้นจะเป็นอย่างไร ทุกคนก็คงจะหนีเอาตัวรอด เป็นโกลาหน ไม่ว่าจะไปทางไหนก็มีแต่ทหารพม่า และคงถูกทหารพม่าฆ่าตายเป็นจำนวนมาก แต่คงจะหลบหนีเอาตัวรอดไปได้บ้าง

ที่นี้ถ้าเรื่องที่เล่ามานี้เกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ นางแต้มและครอบครัวก็จะพากันหนีหัวซุกหัวซุน ตอนแรกก็คงจะพากันหนีไปพร้อมกัน แต่เนื่องจากฉุกละหุกต่างคนต่างหนีอย่างทุลักทุเล จึงพลัดหลงกันไปหมด นางแต้มนั้นอยู่รั้งท้าย ไปได้ช้ากว่าคนอื่น เพราะต้องขนเงินขนทองที่สะสมไว้เป็นจำนวนมากพะรุงพะรัง อีกทั้งถ้วยโล่ สุดท้ายหมดแรงก้าวขาไม่ออก จึงนอนแอบซ่อนตัวอยู่ในพุ่มต้นโจด ใต้ต้นโยนีปีศาจ
ฝ่ายคณาจารย์ก็คงจะวางกำลังเพื่อจะสกัดจับนางแต้มไว้ให้ได้ โดยมอบหมายให้ จานจิน สกัดอยู่ที่บ้านสวายจีก เผื่อนางแต้มจะหนีไปเมือประทายสมันต์ ตามเส้นทาง 226 ให้จับใส่ประติมากรรมข้าวเปลือกไว้ส่วนเส้นทาง 226 ไปเมืองโคราชา ก็ขอกำลั งจากท่านวิโรโส ให้คอยสกัดจับอยู่ที่บ้านสี่เหลี่ยมน้อย ลำปลายมาศเส้นทางนางรองที่เป็นเส้นทางสำคัญที่นางแต้มอาจจะใช้หนีไปทางปะคำ โนนดินแดง, ตาพระยา ต่อไปยังอรัญประเทศออกไปยังประเทศกัมพูชา ซึ่งปัญเจริญ จะไปคอยสกัดอยู่ที่บ้านสวายสอ จุดหนึ่งและที่บ้านระนามพลวงอีกจุดหนึ่งด้านสตึกคงไม่ต้องจัดกำลังไปสกัด เพราะถ้านางแต้มไปทางนั้น ก็จะหนีหลงตายอยู่ที่ทุ่งกุลาร้องไห้อย่างแน่นอน แต่เพื่อให้มั่นใจ จึงส่งหญิงผู้กล้าไปรอดักอยู่ที่บ้านด่านด้านนางแต้มนอนแอบอยู่ใต้ต้นโยนีปีศาจ คิดหาเส้นทางที่จะออกไปสู่ชายฝั่งทะเลให้ได้ จากนั้นก็จะหาเรือเร็วแล่นตัดตรงกลับไปอ่าวบ้านแหลม เมืองพริบพรี บ้านเกิด และจะซ่องสุมกำลังเพื่อจะกลับมายึดมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์คืนให้ได้” “มีแค่นี้เอง แล้วมันควรจะจบอย่างไรล่ะ” คม หักศอก ถาม“พวกคณาจารย์ก็จะตามมาเจอนางแต้ม และสำเร็จโทษซะ” “ไม่หรอก ง่ายไป” คม หัศอก เถียง “เขาจะจับนางส่งไป “ตะแลงแกง”“มันคืออะไร?” “แดนประหาร ในสมัยอยุธยานะซิ เสร็จแล้วจะเสียบประจานไว้ด้วย”“ไอ้ คม แกมันโรคจิต”…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *