วันศุกร์ที่ 24  กันยายน  2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีแสบ (ผิดพิมพ์ ทุบทำลายทิ้งให้หมด)

24

ขอนำเสนอความคิดเห็นของ ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล และผู้สันทัดกรณี ครับผม

ชลิดา : “อ่านครั้งแรกนึกว่าผู้เขียนพิมพ์ผิด ที่แท้ ผิดพิมพ์  วันนี้เมื่ออ่านข้อเขียนแล้ว ก็อยากพูดเรื่องที่คนในสังคมส่วนใหญ่ชอบเป็น คือ การหลงผิด  มีคนบางคนเข้าใจผิด  คิดว่า การทำความดีสั่งสม  ด้วยวิธีการแบบนักเล่นกอล์ฟสมัครเล่นตามที่ผู้เขียนกล่าวไว้ เป็นบุญวาสนาที่ได้รับมา แต่ก็เข้าใจนะ คนบางคนที่ว่ามักจะเป็นคนที่ได้รับผลประโยชน์โดยทางตรง หรือทางอ้อม ก็ย่อมร่วมยินดีปรีดาเป็นธรรมดา  แต่การหาวิธีการทุกรูปแบบ ให้ได้มาซึ่งลาภ ยศ สรรเสริญที่ผิดทำนองคลองธรรม  คนอื่นมองว่าไม่ดี  แต่พวกมีผลประโยชน์ร่วม  ต้องเห็นกลับกันว่าเป็นดี  ซ้ำร้ายกลับคิดว่าผู้อื่นที่เตือนสติหรือวิพากษ์การกระทำดังกล่าว  เป็นคนที่มีความอิจฉาริษยา ไม่พอยังหาเรื่องด้วยการยุยงให้ผู้อื่นช่วยกล่าวร้าย  ด้วยข้อมูลอันเป็นเท็จอีกด้วย

#คนเวลาตาบอดใจบอด  ก็มักจะมองเงาในน้ำแล้วคิด  ว่าคนอื่นก็เหมือนเงาตัวเอง ช่างน่าอนาถใจนัก

ผู้สันทัดกรณี : ปกติพระผิดพิมพ์ สมัยโบราณจะต้องทุบทำลายทิ้งให้หมดไม่เหลือซากไว้ หากใครเก็บรักษาไว้ก็จะพบแต่สิ่งชั่วร้ายต่างๆ ในชีวิตเช่นเดียวกันถ้าเป็นอธิการบดีผิดพิมพ์ก็ก็จะเกิดเหตุเลวร้ายในมหาวิทยาลัย ทั้งนักศึกษาและอาจารย์ก็จะพบแต่ความเดือดร้อน มีแต่ความทุกข์ มีเรื่องคดีความถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล จนวุ่นวายกันไปหมด

ดังนั้น ที่มหาวิทยาลัยกำแพงมณีให้ดู มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เป็นตัวอย่าง ว่าต่อไปก็จะเกิดสภาพความเลวร้ายและจะอยู่กันไม่เป็นสุขแน่นอน เพราะว่าการสรรหาอธิการบดีไม่ชอบธรรม จึงทำให้เริ่มเห็นเค้าอธิการบดีผิดพิมพ์ จึงควรกำจัดหรือทำลายทิ้งตั้งแต่ต้น เพื่อไม่ให้เป็นกาลกิณี แก่มหาวิทยาลัย และสร้างความเดือดร้อนขยายวงกว้างจนยากต่อการแก้ไขแก่ประชาคมดังที่เกิดที่ มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ในปัจจุบัน

ชลิดา : จริงค่ะ  ของที่ผลิตแล้ว defective  ถือว่าเป็น 0 ค่ะ

….