จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (รุมสกรัม)

วันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (รุมสกรัม)

21

กรณีนางแต้ม อธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ อีเปรตจอมอาฆาตมาดร้าย ตามล้างตามเช็ด “หญิงผู้กล้า” ผู้ใต้บังคับบัญชา โดยแต่งตั้งกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรง จากเมืองหนึ่งศูนย์หนึ่ง หวังจะให้สองเพชฆาตหน้าหยก หากินกับการเป็นกรรมการสอบ หรือมือปืนรับจ้าง มาจัดการรุมสกรำ หญิงผู้กล้า ให้ตายคามือ โดยนางแต้มจัดเตรียมพยานมาให้ปากคำ นั้น ได้มีเพื่อน fc แสดงความคิดเห็นมาดังนี้ผู้สันทัดกรณี “คุกกับความตายเท่านั้นจะหยุดยั้งความบ้าคลั่งของนางเปรตตัวนี้ได้”ฉวีวรรณ มีเคลือบ “เลวเป็นขบวนการ ผิดแต่แถ เล่นงานบุคลากร กรรมการสอบสวนก็คือพวกสมุนของมัน”ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “พยาน ถ้ากล้าให้ข้อมูลเท็จ ก็เท่ากับหาเรื่องเข้าหาตัว ถ้าไม่เข้าข้าง พวกสถานะเดียวกัน ไปเข้าข้างผู้บริหาร เพื่อฆ่าเพื่อนร่วมงาน ก็ให้มันรู้ไป เวรกรรมมีจริงส่วนกรณี นางแต้ม อธิการบดี เป็นโจทก์ฟ้องหมิ่นประมาท อาจารย์และพนักงานมหาวิทยาลัยจำนวน 7 คน และนางแต้มขออนุญาตศาลไกล่เกลี่ยกับจำเลยนั้น มีเพื่อน fc แสดงความเห็นมาว่าผู้สันทัดกรณี “เรื่องนี้นางแต้ม และนายกสภา รวมทั้งกรรมการสภาทั้งหมดกลัวจะติดคุกถ้าเรื่องจริงที่พนักงานมหาวิทยาลัยร้องไปที่กรรมการสภาสารขัณฑ์ได้รับการพิสูจน์ในศาล จึงเป็นผู้ขอเจรจาไกล่เกลี่ย ฝ่ายจำเลยต้องยื่นเงื่อนไขดังนี้1.เรียกเงินค่าทำขวัญ คนละ1ล้าน ต่อหนึ่งคดี ทั้งหมด รวม24ล้าน2.ให้นางแต้ม ลาออกจากอธิการบดี3.ให้นายก และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิทุกคนลาออก4.จัดพิธีให้นางแต้มมาขอขมาต่อจำเลยทั้ง7คน ต่อหน้าอาจารย์และนักศึกษาหากนางแต้มไม่ตกลงก็ต้องให้กระบวนการยุติธรรมดำเนินต่อไป แล้วค่อยมาฟ้องกลับเพื่อเรียกค่าเสียสัก 50 ล้านพอผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “เข้าท่า งานเดียวจบเลยเนาะ เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับศาล ชื่อที่เขาติดป้าย เป็นใครก็ไม่รู้ ไม่มีตัวตน แล้วจะคิดว่าเป็นตัวเองได้อย่างไร สงสัยลื่นล้มหัวเข่าแตก ไอ้พวกเสนอหน้าด้วย แห่ตามกันไปฟ้องเขาน่ะ หลายเรื่องก็ต้องระวังตัว 555 หาเหาใส่หัวจริงจริ๊ง บอกแล้ว สุภาษิตจีนว่าไว้ ‘ค้าความไปกินขี้ดีกว่า’ ก็ไม่เชื่อ ‘ เจี้ยะป้าบ่อสื่อ’ผศ.ดร.La Ph “อายที่จะไปศาล” แต่ขยันฟ้องลูกน้องในเรื่องเดียวกันในหลายศาล เห็นได้ชัดๆว่ามีเจตนากลั่นแกล้ง..แทนที่จะปล่อยวางและใช้พรหมวิหาร 4 ในการครองตน ครองคน ครองงาน แต่กลับใช้คาถา “มหาอาฆาตพยาบาทสุดกู่” เพื่อจะเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่ให้ใครกล้าหืออีก…ได้แต่หวังว่าตำแหน่งและรางวัลที่ไขว่คว้ามาประดับบารมีจะทำให้ละอายใจบ้าง…….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *