วันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (รุมสกรัม)
21
กรณีนางแต้ม อธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ อีเปรตจอมอาฆาตมาดร้าย ตามล้างตามเช็ด “หญิงผู้กล้า” ผู้ใต้บังคับบัญชา โดยแต่งตั้งกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรง จากเมืองหนึ่งศูนย์หนึ่ง หวังจะให้สองเพชฆาตหน้าหยก หากินกับการเป็นกรรมการสอบ หรือมือปืนรับจ้าง มาจัดการรุมสกรำ หญิงผู้กล้า ให้ตายคามือ โดยนางแต้มจัดเตรียมพยานมาให้ปากคำ นั้น ได้มีเพื่อน fc แสดงความคิดเห็นมาดังนี้ผู้สันทัดกรณี “คุกกับความตายเท่านั้นจะหยุดยั้งความบ้าคลั่งของนางเปรตตัวนี้ได้”ฉวีวรรณ มีเคลือบ “เลวเป็นขบวนการ ผิดแต่แถ เล่นงานบุคลากร กรรมการสอบสวนก็คือพวกสมุนของมัน”ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “พยาน ถ้ากล้าให้ข้อมูลเท็จ ก็เท่ากับหาเรื่องเข้าหาตัว ถ้าไม่เข้าข้าง พวกสถานะเดียวกัน ไปเข้าข้างผู้บริหาร เพื่อฆ่าเพื่อนร่วมงาน ก็ให้มันรู้ไป เวรกรรมมีจริงส่วนกรณี นางแต้ม อธิการบดี เป็นโจทก์ฟ้องหมิ่นประมาท อาจารย์และพนักงานมหาวิทยาลัยจำนวน 7 คน และนางแต้มขออนุญาตศาลไกล่เกลี่ยกับจำเลยนั้น มีเพื่อน fc แสดงความเห็นมาว่าผู้สันทัดกรณี “เรื่องนี้นางแต้ม และนายกสภา รวมทั้งกรรมการสภาทั้งหมดกลัวจะติดคุกถ้าเรื่องจริงที่พนักงานมหาวิทยาลัยร้องไปที่กรรมการสภาสารขัณฑ์ได้รับการพิสูจน์ในศาล จึงเป็นผู้ขอเจรจาไกล่เกลี่ย ฝ่ายจำเลยต้องยื่นเงื่อนไขดังนี้1.เรียกเงินค่าทำขวัญ คนละ1ล้าน ต่อหนึ่งคดี ทั้งหมด รวม24ล้าน2.ให้นางแต้ม ลาออกจากอธิการบดี3.ให้นายก และกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิทุกคนลาออก4.จัดพิธีให้นางแต้มมาขอขมาต่อจำเลยทั้ง7คน ต่อหน้าอาจารย์และนักศึกษาหากนางแต้มไม่ตกลงก็ต้องให้กระบวนการยุติธรรมดำเนินต่อไป แล้วค่อยมาฟ้องกลับเพื่อเรียกค่าเสียสัก 50 ล้านพอผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “เข้าท่า งานเดียวจบเลยเนาะ เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับศาล ชื่อที่เขาติดป้าย เป็นใครก็ไม่รู้ ไม่มีตัวตน แล้วจะคิดว่าเป็นตัวเองได้อย่างไร สงสัยลื่นล้มหัวเข่าแตก ไอ้พวกเสนอหน้าด้วย แห่ตามกันไปฟ้องเขาน่ะ หลายเรื่องก็ต้องระวังตัว 555 หาเหาใส่หัวจริงจริ๊ง บอกแล้ว สุภาษิตจีนว่าไว้ ‘ค้าความไปกินขี้ดีกว่า’ ก็ไม่เชื่อ ‘ เจี้ยะป้าบ่อสื่อ’ผศ.ดร.La Ph “อายที่จะไปศาล” แต่ขยันฟ้องลูกน้องในเรื่องเดียวกันในหลายศาล เห็นได้ชัดๆว่ามีเจตนากลั่นแกล้ง..แทนที่จะปล่อยวางและใช้พรหมวิหาร 4 ในการครองตน ครองคน ครองงาน แต่กลับใช้คาถา “มหาอาฆาตพยาบาทสุดกู่” เพื่อจะเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่ให้ใครกล้าหืออีก…ได้แต่หวังว่าตำแหน่งและรางวัลที่ไขว่คว้ามาประดับบารมีจะทำให้ละอายใจบ้าง…….