จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อั๊ยย่ะ..เจ็บมาก)

วันอังคารที่ 31  สิงหาคม  พ.ศ. 2564 (กรอบบ่าย)

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อั๊ยย่ะ..เจ็บมาก)

31

ในขณะที่เหตุการณ์ ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เงียบสงบ ทุกคนเก็บตัวเงียบ เนื่องจากเบื่อหน่ายกับความหน้าด้านหน้าทนของทั้งนางแต้มรักษาการอธิการบดีเถื่อน  นายกสภาและกรรมการสภาฯที่หน้าหนาหน้าทนพอกัน ทุกคนเลยทำใจ ปล่อยวาง “ใครอยากจะเป็นรักษาการอธิการบดีไปจนตายก็ตามใจ หรือใครอยากจะทำอะไรก็ชิญเถอะ ถึงเวลามันก็จะจบเอง เพราะไม่มีเรื่องใดที่ไม่จบ จะอดทนรอให้ถึงวันนั้น

ส่วนเหตุการณ์ที่มหาวิทยาลัยกำแพงมณี ความรุนแรงเพิ่งจะเริ่มต้น เมื่อปรากฏว่า ผ้าป้ายข้อความเตือนใจ “มาอย่างผิดๆ อย่าดัดจริตเป็นใหญ่ วันทั้ง 7 ว่ามีค่า  แต่หามีราคาเท่า วันทอง ไม่  อ้างว่าไม่มีตัง แต่ดันทุรังจ้างผู้บริหารราคาแพง” ที่ติดไว้หน้าตึกหายเข้ากลีบเมฆไป ทำให้ประชาคมโจษขานกันอย่างกว้างขวาง วิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ จับความได้ว่า

 “เมื่อคืนพายุลงหรือยังไง? หอบป้ายหายหมดเลย…” อีกคนว่า “เมื่อวานยังมีอยู่. พายุก็ไม่มี. ฝนตกธรรมดา” และถามต่อว่า “หน้าตึกวิทยาการจัดการหายไหมคะ”…ไม่หายค่ะของ วจก.กับครุ รอบรั้วมอกับหน้าตึก 14 หายค่ะ” มีเสียงถามย้ำเพื่อความแน่ใจ “หน้าตึกวิทยาการจัดการหายไหมคะ…..ไม่หายค่ะ ของ วจก.กับครุ รอบรั้วมอกับหน้าตึก 14 หายค่ะ” มีเสียงบ่น “อืมม ติดมาตั้งนานไม่หาย ป้ายนึงเป็นเหตุสังเกตุได้”

มีเสียงอุทาน “อั๊ยย่ะ”… “เจ็บมาก”…”โล่งเลย”

“เลิ่กลั่กแล้ววว”… “แทงใจไปหน่อยอะฮะ”….”ถ้าไม่ผิดจะกลัวอะไรกับป้ายแค่นี้”

มีเสียงกล่าวโทษ “ลักทรัพย์??”..”โจร ขโมย ย่องเบา”… มีเสียงเสริม “คงเร่งรีบ กรีดๆออก มีเศษติดอยู่ตามรั้วไปหมด”   “รีบจริง กลัวคนเห็น”

“คนไม่จริงนิ ทำแบบหลบๆ”

มีเสียงกระแนะกระแหนว่า  “เค้ากลัวผ้าเปียกเลยเอาไปเก็บให้” ตามด้วยผู้หวังดี

“ก็ไม่บอก จะได้ไปกางร่มให้ตอนเก็บ”

มีเสียงว่า “ดูกล้องครับ”…”ต้องดูกล้อง อยากรู้มากคนเก็บ ลงยันต์ไว้ด้วยนะนั้น”  “ป้ายนั้น แอบแช่งไว้ด้วย คนถอดออก… คงไม่รู้”…

“5555 บอกเลยปักธูปไว้ ใครจะเอาลงคิดดีๆๆก่อน”

มีเสียงสรุปว่า “ปักใหม่ เอาให้ใหญ่กว่าเดิม” “รอบนี้เอาห้อยลงมาจากชั้น 9 เด่นดี”

…..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *