วันอาทิตย์ที่ 8 สิงหาคม  2564 (กรอบบ่าย)

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อย่าฮึ่มนาน)

7

ในที่สุดนางแต้ม ตัวละครของผม หรือรักษาการอธิการบดีเถื่อน มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ก็จำยอมลดค่าเทอมให้นักศึกษา 50 % ตามมติคณะรัฐมนตรี อย่างไม่ค่อยจะแฮบปี้นัก เพราะก่อนหน้านี้ นางได้โยนหินถามทางโดยจะลดค่าเทอมให้เพียง 10-20 % เท่านั้น และขู่ว่าใครไม่จ่ายค่าเทอมก็ให้พักการเรียนไป เป็นเหตุให้นักศึกษาใช้สื่อออนไลน์”นักศึกษาขับเคลื่อน”กดดัน และแสดงความเห็นกันไปมา ทำท่าจะไม่สงบ เช่น “แว่วๆมาว่าลด 20 % เด้อ !!! ค่าบำรุง 1,000 ไม่ลดนะจ้ะ # ข่าวลือ, มหาลัยไหนจะลด 50 ก็ลดไปฉันไม่สน ชอบตรงนี้อะ  ดูไม่สนโลกดี 55,  หรือ มหาวิทยาลัยอะไรเอ่ย ที่นักศึกษาไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ก็ให้พักการเรียนไปเลยสิ ตอบถูกได้ 1 คะแนน และ จนวันนี้แล้ว มหาวิทยาลัยที่ชอบเคลมว่าอันดับ 1 ของภาค ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะลดค่าเทอม 50 %ให้นักศึกษา มีใครยังไม่จ่ายค่าเทอมบ้างกด “โกรธ” หน่อยครับ แอดมินก็ยังไม่จ่ายค่าเทอมเลย.

มีเสียงถามว่า “ที่นางแต้มยอมลดค่าเทอม 50 % นั้น เป็นเพราะกลัวขัดมติคณะรัฐมนตรีหรือ?”

“ตอบว่าไม่ใช่ เพราะกรณีปล้นเงินเดือนพนักงาน 1.5/1.7  ก็เป็นมติคณะรัฐมนตรี และนางละเมิดมาแล้ว  ไม่เห็นมีอะไร  กรณีนี้ยิ่งสบาย เพราะ อว.กำหนดอัตราการลดค่าเทอมมาอย่างกว้างๆ จะลดเท่าไรมหาวิทยาลัยสามารถกำหนดได้เอง หวานคอ”

“อย่างนั้นที่ลดนะ กลัวอะไร?”

“ความจริงนางแต้มไม่เคยกลัวนะ เพราะนางไม่รู้จักคำว่า “กลัว”คือ รู้แต่ว่ากูอยากได้อะไร อยากทำอะไรกูก็ทำได้ แต่ตอนนี้ดูเหมือนสถานการณ์จะบีบคั้นนางเข้ามาเรื่อยๆ ไหนจะศาลคดีอาญาทุจริต จะพิพากษาคดีของนางกับหญิงผู้กล้า ไหนจะเรื่องฟ้องนักศึกษาคดีหมิ่นประมาทที่นักศึกษาฮึ่มๆอยู่  และตอนนี้ก็เรื่องบังคับ นศ. พยาบาลศาสตร์ให้เป็น “จิตอาสา” ไปช่วยงานในโรงพยาบาลสนาม ซึ่งแว่วมาว่า มีคนร้องเรียนไปที่สภาการพยาบาล จริงเปล่าไม่รู้  ฉะนั้นตอนนี้ความไม่กลัวของนางได้หมดไปแล้ว จึงเหลือแต่ความกลัวหัวหด ก็กลัวนักศึกษาจะประท้วงนะซิ จะอะไรเสียอีก เพราะพวกเขาฮึ่มๆกันมานานแล้ว ที่สำคัญจะมีผู้ปกครองตามมาด้วยอีกเป็นขบวนทัพ!