วันพฤหัสบดีที่ 15 กรกฏาคม  2564  (กรอบบ่าย)

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (ลูกชิ้น)

15

ไก่ที่ถูกเชือดคอนั้น จะยังไม่ตายทันที และด้วยความเจ็บปวด (รู้ยังกับเป็นไก่) ก็จะดิ้นไปทั่วและหมดแรงตายไปในที่สุด  แบบเดียวกับปลาหมอที่ตกลงมาจากรถกระบะ ดิ้นไปมาอยู่กลางถนน และไม่นานก็ถูกรถที่วิ่งสวนไปสวนมาทับตาย เละ! กรณีไก่และปลาหมอเป็นเรื่องที่น่าสงสาร ซึ่งแตกต่างจากหมาบ้าที่ติดเชื้อไวรัสพิษสุนัขบ้า (Rabies Virus) จะมีอาการกระวนกระวาย  วิ่งพล่านไปทั่ว กัดทุกสิ่งที่ขวางหน้า ไม่เว้นแม้กระทั่งเสาไฟ เวลาจะตาย ตาขวางเขียว ขากรรไกรค้างน้ำลายไหลยืด  นางแต้ม ตัวละครของผม หรือผู้แอบอ้างเป็นรักษาการอธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ หรือ “อีหมาบ้า” ก็มีอาการแบบเดียวกับหมาบ้าตัวที่กล่าวมา  คือ เล่นงานเขาไปทั่ว อย่างเช่นเป็นโจทก์ฟ้องหมิ่นประมาท อ. และพนักงานฯ 7 คน ซึ่งเมื่อเดือนที่แล้วศาลยกฟ้อง  แต่นางยื่นอุทธรณ์ เพราะกลัวเขาจะฟ้องกลับ แต่ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า  นางอุทธรณ์พนักงานมหาลัยฯ หรือที่ผมขนานนามว่า “หญิงผู้กล้า” ที่นางถอนฟ้องไปแล้ว ตรงนี้แหละบ้า

ความเดิมมีอยู่ว่า อ.7 ท่าน ประกอบด้วย อ.ที่เป็นกรรมการสภาจากตัวแทนคณาจารย์ และพนักงานฯ  รวม 7 คน ได้ทำหนังสือถึงกรรมการสภาฯทุกคน เพื่อขอให้ตรวจสอบสถานภาพของ รษก. ว่า ดำรงตำแหน่งถูกต้องตามกฏหมายหรือไม่  ซึ่งถือเป็นสิทธิ์ที่สามารถทำได้  แต่ปรากฏว่ากรรมการสภาจากผู้ทรงคุณวุฒิท่านหนึ่งนำหนังสือนั้นไปมอบให้ รษก. และอาจใส่ไฟนิดหน่อย  ทำให้ รษก.โกรธมาก ฟ้องอาจารย์ทั้ง 7 ท่าน แต่ต่อมาถอนฟ้อง “หญิงผู้กล้า”

คำถามคือ ทำไม รษก. จึงถอนฟ้อง หญิงผู้กล้า

ก็เพราะหญิงผู้กล้า ซึ่งเป็นพนักงาน เป็นโจทก์ฟ้อง รษก. เนื่องจากถูกกลั่งแกล้งต่างๆนาๆ มาตลอด 5-6 ปี เช่น ลดตำแหน่ง  ไม่ให้เงินเดือนขึ้น เป็นต้น หลังจากศาลคดีอาญาทุจริตไตร่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่าคดีมีมูล จึงรับฟ้องตาม ม.157  ละเว้นการปฏิบัติหน้าที่

แต่ศาลฯยังเมตตา ขอให้โจทก์และจำเลยไกล่เกลี่ย เพื่อจะได้เลิกลากันไปโดย รษก.สัญญาต่อศาลฯว่า จะถอนฟ้อง หญิงผู้กล้า ทุกคดีและทุกศาลฯ จะเลิกรังควาญอย่างเด็ดขาด ต่างคนต่างอยู่ทำงานกันตามหน้าที่ไป ถ้าปฏิบัติได้ตามสัญญา ศาลก็จะถอนคดี  แต่ปรากฏว่า รษก.ผิดสัญญา ที่ว่าจะถอนฟ้องทุกศาลฯก็ถอนเฉพาะที่สารคามบุรีแห่งเดียว ส่วนอีก 2-3 ศาล ไม่ยอมและตั้งหน้ากลั่นแกล้งต่างๆนาๆเหมือนเดิม  ซึ่งหญิงผู้กล้า ได้ร้องเรียนไปยังศาลฯ เป็นเหตุให้ศาลฯ ไม่ปิดคดี แต่ให้ดำเนินคดีต่อไป  ซึ่งน่าจะทำให้ รษก. โกรธแค้นมาก เมื่อต้องอุทธรณ์คดีที่ศาลสารคามบุรี จึงถือโอกาสฟ้องหญิงผู้กล้าไปด้วย ทั้งๆที่ถอนฟ้องไปแล้ว  อย่างนี้เรียกว่าบ้าไหมล่ะ?

ที่เป็นเช่นนี้เพราะสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ชั่วช้าสามานย์ ปล่อยให้คนบ้าแอบอ้างเป็น รษก. และก่อความวุ่นวาย ทั้งมหาวิทยาลัย,ศาลฯ และตำรวจ ที่ต้องมานั่งทำเรื่องบ้าๆ เสียเวลา เพราะสุดท้ายก็ยกฟ้อง

หน่ายจริงๆครับ ใครก็ได้ “ช่วยเอาขนมเข่ง*โยนให้กินสักเข่งซิ จะได้หมดเรื่อง”

….

*สมัยเด็กๆ เห็นเขาจัดการหมาจรจัด โดยเอาสตริกนินยัดเป็นไส้ขนมเข่ง โยนให้หมากิน เสร็จทุกตัว