วันจันทร์ที่ 13 กันยายน  พ.ศ. 2564 (กรอบบ่าย)

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน  (อ่อนภาษา)

13

เรื่องนางแต้ม รักษาการอธิการบดี มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ กำลังร้อนฉี่ ทำให้บางคนไม่หน้าเขียว หน้าดำ ก็หน้าแดงไปตามๆกัน ไม่เว้นแม้กระทั่งหน้าหยดน้ำ พรดำ ก็พลอยเกรียวกราดกับนักศึกษาไปด้วย

ปรากฏถ้อยคำที่ต้องจารึกไว้ เช่น “มีชื่อเสียงระดับไหน?” และบทสนทนาที่น่าสนใจ เช่น

หยดน้ำ : แถลงการณ์ฉบับนี้ใครร่างให้คะ

นศ. : ช่วยกันร่างกันเองครับ

หยดน้ำ : ใครบ้าง สภาเองหรือมีคนนอกสภาด้วยคะ

นศ. :สภากันเองนี่ละคับท่านรองฯ

หยดน้ำ : ข้อ 2 เป็นมติไหมคะ

นศ. :ทั้ง 3 ข้อ มาจากการอภิปรายในสภาเลยครับ

ส่วนในไลน์กลุ่มพนักงานมหาลัย  ก็ไม่เบา

คุณ A : ทุกท่านเห็นแถลงการณ์หรือยังครับ เราเป็นอาจารย์จะช่วยนักศึกษาอย่างไรดีครับ

คุณ J : แถลงการณ์ออกมาแล้วตามนี้ใช่ไหมคะ ขอวิพากษ์ในฐานะผู้สอนภาษาไทยนะคะ เอกสารนี้ยังมีคำผิด ใช้ภาษาต่างระดับ น่าจะมีคนช่วยตรวจทานเรื่องภาษา? ถ้าไม่มีข้อผิดพลาดในจุดที่ว่า แถลงการณ์น่าจะอิมแพคกว่านี้ค่ะ

คุณ A : ผมว่านักศึกษาคงทำไปโดยไม่ได้ปรึกษาใครครับ

คุณ J : น่าเสียดาย ถ้าเป็นไปได้ควรแก้ไขค่ะ

คุณ A : ผิดหนักๆตรงไหนครับ ผมขอความรู้หน่อย เผื่อมีโอกาสออกแถลงการณ์บ้าง

คุณ T : เพิ่งอ่านแถลงการณ์สภานักศึกษา(ถ้าของจริง) เห็นใจครับ (ควรตรวจภาษาและตัวสะกดก่อน) ความยุติธรรมต้องมาครับ

เสียง : อ.ในมอเราแม่อยากจะบอกว่า ก็ นศ.ทำ จะให้แต่งคำสระสวยได้อย่างไงน้อ ครับ

เรื่องการใช้ภาษานี่ ผมมีประสบการณ์ตอนที่ไปเรียนอินเดีย เคยโพสต์ไว้ตั้งแต่ ปี 2015 เข้ากับเรื่องนี้เลยนำมาฉายซ้ำ

“เมื่อได้ฟังแขกที่ขายของในตลาดพูดภาษาอังกฤษว่า “I go to the market yesterday.”

เพื่อนนักเรียนไทยที่เรียนด้านภาษาบอกว่า “แขกพูดผิดหลักไวยากรณ์ ที่ถูกคือ

I went to the market yesterday.”

นักเรียนไทยที่เรียนรัฐศาสตร์ถามว่า “แล้วท่านเข้าใจไหมละว่า เมื่อวานนี้เขาไปตลาด”

นักเรียนไทย ที่เรียนด้านภาษาตอบว่า “เข้าใจ”

นักเรียนไทยที่เรียนรัฐศาสตร์จึงว่า “เมื่อเข้าใจแล้ว ท่านจะเอาอะไรอีก”

นักเรียนไทย ที่เรียนด้านภาษาก็เลยเงียบไป

ส่วนนักเรียนไทยที่เรียนศิลปะอ่อนภาษาก็ได้แต่ฟังเฉยๆ

….