เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (สำนวนลูกทุ่ง “ไม้เมืองเดิม”)

เรื่องสั้น อิงสถานการณ์ (สำนวนลูกทุ่ง “ไม้เมืองเดิม”)

15

มีนา จัน บอกว่า “ชักชอบสำนวนลูกทุ่ง ของนักเขียนนวนิยายไม้เมืองเดิม หรือภาษาเก่าสมัยพ่อขุนรามคำแหง เสียแล้ว เพราะมันชัดถ้อย ชัดคำดี เช่น กู มีนา จัน มึง ไอ้เวรตะไล อีแต้ม รักษาอธิการเถื่อน ม.สารขัณฑ์ ภาษาไทยนี่ช่างงดงามจริงๆ” และเริ่มเรื่องของเขา ต่อว่า

“มึงคงคิดซิว่ากูพูดเรื่องนี้เพราะกูจะทวงบุญคุณ กูไม่ต้องการอะไรจากมึงหรอก เพราะมึงไม่เคยให้อะไรใครอยู่แล้ว  มึงจำได้ไหม ตอนกูเกษียณ  มึงรักษาราชการแทนอธิการ มึงทำหนังสือไล่กูออกจากบ้านพัก กูโทรไปถามมึงว่า มึงทำอย่างนั้นกับกูได้อย่างไร กู เพื่อนมึงนะ เกษียณยังไม่ถึง 3 เดือนเลย  มึงไล่ออกจากบ้านพักแล้ว มึงบอกขอโทษ อธิการสั่งให้ทำ นี่แหละกูเลยเรียกมึงว่า “ไอ้เวรตะไล”

แต่กูก็ไม่ยอมออก กูทำบันทึกถึงอธิการว่า “ตามข้อตกลงตอนที่กูเป็นนายกสโมสร มีเพื่อนอาจารย์ท่านหนึ่งตาย อธิการซึ่งกำลังมีเรื่องกัน ไล่เมียและลูกแกออกจากบ้านทันที หลังจากนั้น กูได้ขอในที่ประชุมว่า หากใครเกษียณ หรือสามี- ภรรยาที่ไม่ใช่ข้าราชการตาย ขอเวลาให้ได้หาที่อยู่ใหม่และขนย้ายสัก 1 ปี  ที่ประชุมอนุมัติ และกูขออยู่ต่อตามข้อตกลง  อธิการบอกว่าใช่  เราตกลงกันจริง แต่เนื่องจากอาจารย์ที่มาใหม่ไม่มีที่อยู่  เราจึงขอให้ท่านคืนบ้าน กูก็เลยคืนทันที เก็บของแทบไม่ทัน  เพราะอะไรรู้เปล่า เพราะกูไม่มีประโยชน์อะไรกับที่นี่แล้ว  เหมือนที่เขาว่า “ไม่มีใครไปงานเกษียณผู้ว่าหรอก เขาไปงานรับผู้ว่าคนใหม่กันหมดแล้ว”

มึงรู้ไหมว่ากูทำไมจึงไม่ไปงานภูมิปัญญาบ้าบออะไรของมึง เพราะมันหลอกกันชัดๆ เกษียณยังไม่ถึง 3 เดือน บันทึกขอบ้านพักคืนแล้ว จะมาเอาภูมิปัญญาอะไรกับกูอีก ไอ้เวรตะไล เอ้ย!

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *