เรื่องสั้น สัพเพเหระ(สำนึกผิด)

6

ผมสำนึกผิดครับ เพราะรู้สึกไม่สบายใจกับข้อเขียนเมื่อวันที่ 7 ธค.62  เรื่อง สมุด กับ ผีเสือ เพราะเป็นข้อเขียนที่เข้าลักษณะ “กดขี่ทางเพศ” กล่าวคือ ผมเสนอความเห็นว่า นางควายได้แปลงกายเป็นหญิงสาวสวย เพื่อจูงใจ อสูร รัมภะ นั้น ความจริงผมควรจะเขียนว่า อสูรรัมภะเมื่อเห็นนางควายก็เกิดเสน่หา และหาทางที่จะได้นางมาเป็นภรรยา จึงได้แปลงกายเป็นควายหนุ่ม ที่มีความสง่างาม เพื่อทำให้นางควายรักตอบ ส่วนนางควายนั้นเป็นผู้ที่มีเสน่ห์แรง ใครเห็นก็รัก และคงไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร ฉะนั้น จึงไม่ใช่เรื่องที่นางจะต้องแปลงกายแบบนางผีเสื้อสมุทร เพื่อทำให้อสูรรัมภะหลงรัก และอีกประการหนึ่ง นางควายคงจะแปลงกายเป็นอื่นไม่ได้อีกแล้ว เพราะถูกฤษีสาปให้เป็นควายอยู่อย่างนั้น  ต้องเขียนแบบนี้ครับจึงจะถูกต้อง ผมเสียใจที่ยกตัวอย่างเรื่องวรรณคดีไทย เพราะตามลักษณะของสังคมไทยในอดีตที่เป็นสังคมกดขี่ทางเพศ  แต่ในปัจจุบันไม่มีแล้วครับผม ยกตัวอย่างไม่ถูกต้อง

ส่วนที่กล่าวว่า หญิงสาวก่อนแต่งงานนั้น สวย เอวบางร่างน้อย และเมื่อแต่งงานไประยะหนึ่ง ก็แปลงกายเป็นใหญ่โตระโหฐาน นั้น ก็ต้องขออภัยอย่างสูงสุด  เพราะในความเป็นจริง ไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไป ตัวอย่างเช่น มีสุภาพสตรีที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เป็นจำนวนมาก หลังจากแต่งงานมีลูกเต้าเป็นหนุ่มเป็นสาวมีการมีงานทำไปหมดแล้ว แต่รูปร่างหน้าตายังเหมือนเมื่อตอนเป็นสาวอย่างไงอย่างนั้น ทั้งๆที่บางคนอายุขึ้นเลข 7 แล้ว  ฉะนั้น จึงตลกไม่เข้าท่า

“สำนึกผิดครับ” ก็ขอกราบขออภัยต่อสุภาพสตรีทั้งหลายอีกครั้งครับผม

ขอจบด้วยเรื่องนางแต้ม อธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ข่าวว่า ตอนนี้นางได้สั่งการให้หมานายไปแจ้งความดำเนินคดีกับเทพวายุ หรือพระพาย ที่พัดแรงเกินไป ทำให้แผงกั้นจราจรล้มไปหลายอัน ถ้าข่าวนี้เป็นจริงละก็ “นางไปโลดแล้ว กู่ไม่กลับ”ครับผม

….