เรื่องสั้น ร่วมสมัย (กระเหรี่ยง)
6
นางหมานาย อัญญี๋ ปัดก้นเดินหนีไปแล้ว มีคนบอกว่า “ชอบ คำว่าปัดก้น” โชคดีที่นางไม่ได้ปัดทิ้งไว้ ไม่งั้นยุ่งตาย…ห่..
เมื่ออัญญี๋ไปแล้ว ผมกลับมาทบทวนข้อความที่ผู้ใต้บังคับบัญชาท่านหนึ่งของรักษาการอธิการบดี (เถื่อน) ม.สารขัณฑ์ ที่บ่นอย่างเหลืออดว่า“ให้ทำเรื่องที่มันผิดให้เป็นถูก กับทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้” ทั้งนี้เพราะผมรู้สึกเอะใจ ที่อาจจะเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง เพราะแท้จริงแล้ว นางแต้มเป็นคนดี เพราะการที่สั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทำเรื่องที่ผิดให้เป็นถูกนั้นน่าจะถูกต้อง เป็นเรื่องดีที่ผู้บริหารที่ดีต้องทำ ซึ่งตรงกับบทเพลงพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศ มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร “ความฝันอันสูงสุด”ความตอนหนึ่งว่า “จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด” ก็เลยทำให้สงสัยว่าผู้ใต้บังคับบัญชาท่านนั้นบ่นทำไม ซึ่งคงเป็นไปอย่างที่ อ. เป็ด แสดงทัศนะว่า ‘เวรต้องระงับด้วยการจองเวร’อย่างนี้ใช่ไม๊ทำผิดให้เป็นถูก อ่านข้อความนี้แล้วคิดดีๆ อย่าเพิ่งหงุดหงิดค่ะ แค่ใส่การปฏิเสธ ที่คนอื่นเขาคิดเข้าไป ก็จะรู้ว่าสิ่งที่เธอทำ ถูกหรือผิดตามสังคมที่ถูกต้อง’ ขอบคุณครับ อ.เป็ด กระจ่างแล้วครับ ถึงว่า คนถึงได้จงเกลียดจงชังนางแต้มมากมายขนาดนั้น
ส่วนข้อความที่ว่า “ทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้” สิ่งนี้ก็เป็นเรื่องดีอีกเช่นกัน เพราะการที่จะทำอะไรให้ได้ ต้องมีความมุ่งมั่น ไม่ท้อถอย ไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากน้อยแค่ไหนก็ตาม พอดีตรงกับสโลแกนของผม คือ “ไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้ นอกจากผมไม่ทำ” ดังนั้นที่ผู้ใต้บังคับบัญชาบ่นว่า “ทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้” ก็คงจะเป็นทำนองเดียวกันเรื่องทำผิดให้เป็นถูก คือ สั้งให้หาทางกลั่นแกล้งทุบหม้อข้าวของเพื่อนร่วมงานให้ได้ ถ้าไม่ได้ก็ออกไป เป็นต้น
และตอนนี้ก็ได้ข่าวว่า จะเล่นงานอาจารย์ศิลปะท่านหนึ่งอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรดี เพราะยังนึกกลัวเขาอยู่เหมือนกัน เพราะคนนี้เขา เอาจริง ทำให้รู้สึกกลุ้มอกกลุ้มใจ เลยแอบหนีเดินทางไปต่างประเทศเสียเลย “เมียนมา” ระวังนะนางแต้ม “ไปเมียนมา ระวังจะถูกกระเหรี่ยงจับตัวไปนะครับ” มิงกะลาบา
…