ไม่จริงใจ

portrait

จิปาถะ
ไม่จริงใจ
คนบางคน มักจะมองคนอื่นในลักษณะผิวเผิน ไม่ได้มองให้ถ่องแท้ถึงแก่น แต่จะมองที่การแต่งกาย ถ้าแต่งกายด้วยเสื้อผ้าอย่างดี เครื่องประดับมี แบรนด์ ดูภูมิฐาน หากต้องทักทายก็จะกระทำอย่างเคารพนบนอบ เกรงอกเกรงใจ แต่ถ้าแต่งกายไม่ดี ก็จะดูถูกเหยียดหยาม หากจำเป็นต้องทักทายก็ทำไปอย่างแกนๆ ทำอย่างเสียไม่ได้ เรียกว่าจะหาความจริงใจกับคนประเภทนี้ค่อนข้างจะยาก

ในสมัยราชวงศ์ชิงของจีน (ค.ศ.1616-1911) จางกุ้ยเซิ่ง เล่านิทานไว้ในหนังสือ “เฉี๋ยนโฉวจี้ (ไล่ความเศร้า) เรื่อง คนสอพลอ ความโดยย่อว่า บัณฑิตแซ่หวู เป็นคนเอาแต่ประโยชน์ตน ไม่จริงใจกับใคร และชอบดูถูกคน บังเอิญได้รับเชิญไปในงานเลี้ยงที่โอ่อ่ายิ่งใหญ่ ขณะที่อยู่ในงานเห็นบัณฑิตอาวุโสผู้หนึ่งสวมเสื้อผ้าฝ้าย*เข้ามาในงานทีหลัง เขาจึงประสานมือน้อมกายเล็กน้อยอย่างเสียไม่ได้พอเป็นพิธีด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง แต่ต่อมาเมื่อเขาเห็นเจ้าภาพแสดงความนอบน้อมต่อบัณฑิตอาวุโสผู้นั้น สอบถามได้ความว่า บัณฑิตอาวุโสผู้สวมใส่เสื้อผ้าฝ้ายนั้น คือ “จางป๋อฉี่” ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง มีตำแหน่งใหญ่โต ก็รู้สึกตกใจ จึงเดินเข้าไปคารวะอีกครั้ง

จางป๋อฉี่หัวเราะแล้วพูดว่า เมื่อกี้ได้รับคารวะจากท่านมาครึ่งหนึ่งแล้ว มาขอเติมอีกครึ่งหนึ่ง ก็อย่าต้องให้ลำบากมากเลยนะ
ครับ บัณฑิตแซ่หวูก็หน้าแตกไปตามระเบียบ ท่านล่ะ มีเพื่อนแบบนี้บ้างหรือเปล่า?
….
* คนจีนที่มีฐานะจะใส่เสื้อทอด้วยผ้าไหม คนจนจะใส่เสื้อทอด้วยผ้าฝ้ายหรือป่านปอ
อ้างอิง
หลูหวิ่นจง(ม.ป.ป.) ถาวร สิกขโกศล แปล.มังกรยิ้ม เรื่องขำขันประเทืองปัญญาของจีน.กรุงเทพฯ บริษัท นานมี จำกัด