เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (นรกแค่เอื้อม)

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (นรกแค่เอื้อม)


8
เมื่อสองรอง คือ นายรองจาน อยู่รัมย์ กับ นายรองแก้ว สวายรัมย์ นั่งปรึกษากันที่มุมมืดร้านหลบมุมนอกเมือง บนโต๊ะมีจานกับแกล้ม และเบียร์เสือ ที่สั่งมาดื่มเพื่อฮึกเหิมอย่างเสือ ปลอบใจ
รองจาน เอ่ยถามรองแก้วว่า “ท่านเคยเจอเหตุการณ์เลวร้ายที่ทำให้น้ำตาตก ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร จนสุดท้ายก็หยุดร้องไปเองบ้างไหม”
“ไม่เคย” รองแก้วตอบ
“ถือว่าท่านสุดยอด เป็นคนมีบุญจริงๆ แต่ถ้าเคยนะ ท่าจะรู้ได้เองว่า หลังจากที่ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องอย่างไรแล้ว ท่านจะรู้สึกว่า “ดีขึ้น” ถึงแม้ว่าเหตุการณ์เลวร้ายนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเลยก็ตาม”
รองแก้วย้อนถามรองจานว่า “แล้วท่านละเคยไหม”.. “ไม่เคยเหมือนกัน” “แสดงว่า เราสองคนมีบุญ” รองจานยื่นแก้วเบียร์มาชนกับรองแก้ว cheers เราโชคดี”
“ แต่…แต่ฉันคิดว่า” รองจานใช้มือเกาหัว “สถานการณ์ตอนนี้ สถานะของพวกเราอาจตกที่นั่งลำบาก อาจเป็นอย่างที่เจ้า จิปาถะ แจงมาให้เห็น เราอาจต้องเสียใจ และร้องไห้ไม่หยุดอย่างที่ว่ามาก็ได้”
“ท่านอย่าไปวิตก ไอ้จิปาถะ มันจะไปรู้เรื่องรู้ราวอะไรหรอก แก่หงักจะตายอยู่แล้ว มันก็เขียนเรื่อยเปื่อยไปตามเรื่อง เอาสาระอะไรไม่ได้หรอก และที่สำคัญ เรื่องที่เขียนมันเป็นนิยาย เป็นเรื่องสั้น สำหรับอ่านเล่นๆเท่านั้น อย่าเอามาเป็นอารมณ์”
“ไม่ใช่นะ จิปาถะ มันอ้างข้อกฏหมายซึ่งฉันไปค้นดูแล้ว มันเป็นอย่างที่มันว่าจริงๆ คือ นางแต้มไม่มีคำสั่งสภาฯให้รักษาการอธิการบดี ส่วนคำสั่งที่มี มันหมดอายุไปตั้งแต่ปี 60 โน่นแล้ว
ที่นี้เงินทองที่ได้มาหลังจากนั้น “มันเป็นลาภของเรา ก็จะกลายเป็น “ลาภมิควรได้” ไป ซวยจริงๆ”
“ที่นี้ถ้าต้องคืนเงินที่ได้รับมาเต็มจำนวนละก็ “ตกนรก” ชัดๆ”
“ท่านก็อย่าเอาเงินที่เพิ่งตกเบิกมาไปใช้ซิ เก็บไว้ คอยดูลาดเลาไปก่อน”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซิ เมียฉันเอาไปซื้อสร้อยไข่มุกเรียบร้อยไปแล้ว บอกว่า “อยากคอสวยเหมือนนางแต้ม” เวรจริงๆ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *