เรื่องสั้น เหตุเกิดที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ (ราชภัย 2)

เรื่องสั้น เหตุเกิดที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ (ราชภัย, เหลืออีก 1 ตอน)

2

แม่ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบพระบรมฉายาลักษณ์มากอดไว้แนบอก เป็นพระบรมฉายาลักษณ์ที่แม่ตัดเอามาจากวารสารและใส่กรอบไว้ ก่อนที่แม่จะแย้งผมว่า “แต่มีคนอ่านเขายืนยันข้อมูลและระบุว่าเป็นเรื่องจริงของมหาวิทยาลัยที่ลูกทำงานอยู่นะ ซึ่งแม่คิดว่าลูกคงมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย” “ไม่มีอะไรหรอกแม่ ทุกอย่างแก้ไขจนเป็นที่เรียบร้อยหมดแล้ว ที่ไอ้พวกนั้นเอามาพูด มันเรื่องเก่าเก็บ”“แต่แม่ว่ามันไม่ใช่นะ”“โธ่ แม่ ก็ผมทำงานอยู่ที่นั่น ผมรู้ดี”“งั้นลูกตอบคำถามแม่มาซิ”“ได้เลยครับแม่”
แม่ไม่ได้ถาม แต่แม่หยิบรูปถ่ายที่มีปัญหาส่งให้ผมดู ผมเห็นปั๊บ ผมบอกแม่ว่า “ผมรู้แล้วแม่ เรื่องนี้อธิบายได้”“งั้นว่ามา”“ความจริงก็คือว่า เจ้าหน้าที่ได้นำป้ายไปติด แต่ยังไม่เรียบร้อย พอดีฝนตก จึงได้ปล่อยทิ้งไว้ ไอ้พวกนั้นก็เลยถ่ายรูปเอามาโจมตี ซึ่งเราก็ได้แจ้งความไว้ที่ สภ.แล้ว ว่าห้ามเผยแพร่ เพราะป้ายยังไม่เรียบร้อย หากเผยแพร่จะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ก็แค่นั้นแม่ เรื่องมันจบไปนานแล้ว”
“ไม่จริง” แม่ผมเถียงเสียงแข็ง “ป้ายนี้แม่เห็นมาตั้งนานแล้ว เรื่องนี้ยายแป้นข้างบ้านยืนยันได้ เพราะเห็นมาด้วยกัน”
“เอาละก็ตามใจแม่ ผมไม่เถียงแม่แล้วละ”
“ไม่เป็นไร แม่รู้แล้ว แต่แม่อยากบอกลูกว่า เรื่องนี้สำคัญมากนะ เรามีกันอยู่แค่สองคนแม่ลูก จงคิดให้รอบคอบนะลูก”“ครับ ผมตอบ” ผมเห็นน้ำตาแม่ไหลเป็นทางที่แก้มแม่ ผมเลยบอกว่า คืนนี้ดึกแล้ว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันต่อแล้วกัน เดี๋ยวแม่อดนอนจะไม่สบาย”“แกไม่ต้องมาห่วงฉัน” แม่พูออย่างตัดเยื่อใย แม่ผมโหดอย่างนี้แหละ จะต้องรู้เรื่องให้ได้ โดยเฉพาะเรื่องนี้แม่ไม่มีทางยอม” ผมจึงบอกว่า “งั้นก็ตามใจแม่”…พรุ่งนี้ตอนจบ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *