เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ฉันบ้า3)

3

จากนั้น ฉันก็ไม่ยอมบ้าคนเดียว ฉันเลือกคนที่มีเลือดบ้า และพร้อมจะมาบ้ากับฉัน แต่งตั้งให้เป็นกรรมการสภามหาวิทยาลัยฯ เลือกคนที่มีแนวโน้มว่าจะบ้า มาเป็นลูกน้อง แล้ว ตอนนี้ พวกเราบ้ากันหมดแล้ว มหาวิทยาลัยบ้าๆ อธิการบดีบ้าๆ ผู้บริหารบ้าๆ และสภามหาวิทยาลัยบ้าๆ น่าอภิรมย์จริงๆ
ทีนี้ลองมาดูต่อไปซิว่า ฉันได้ทำอะไรบ้าๆไปบ้าง เยอะมาก เช่น ฉันไม่สนใจระเบียบปฏิบัติ อะไรเลย ทำทุกอย่างที่อยากทำ และไม่มีใครกล้าขวาง ฉันแสบไหมล่ะ
เธอรู้ไหม คม ศัตรูของคนบ้า ก็คือคนที่คิดว่าตัวเองไม่บ้า ซึ่งไม่จริง พวกเขาก็บ้าเหมือนกับฉันนี่แหละ เพียงแต่ไม่บ้าเท่าฉันเท่านั้น เพราะบางอย่างเขาไม่กล้าทำ เช่น ศาลพิพากษาว่าฉันขาดคุณสมบัติการเป็นอธิการบดี ฉันก็ไม่สนใจ ไม่ให้ฉันเป็นอธิการบดี ฉันก็เป็นรักษาการอธิการบดีก็ได้ ไม่เห็นศาลทำอะไรได้ และเป็นได้นานกว่าด้วย เพราะไม่มีวาระ ตอนนี้ก็เป็นมาปีกว่าๆแล้ว ไม่เห็นใครกล้า เพราะไม่มีใครบ้าเท่าฉัน
ก็อย่างที่เธอเคยเสนอแนะพวกที่ต่อต้านฉันว่า ถ้าจะปราบคนบ้าให้ได้ ก็ต้องใช้คนที่บ้ากว่ามาปราบ แต่ปรากฏว่าไม่มีใคร มีโผล่มาคนหนึ่ง ก็ยังไม่เห็นทำอะไรได้ไม่มาก เพราะขาดสภาพคล่อง เฉพาะปัญหาของตัวเองก็ยุ่งอยู่แล้ว ยังจะกล้าหาญชาญชัยมาต่อกรกับฉันอีก เดี๋ยวก็จอดไม่ต้องแจว เชื่อเถอะ
คม เธอรู้เปล่า สิ่งหนึ่งที่ฉันมีความภูมิใจและเป็นสุขมากๆ ก็คือ ไอ้พวกหัวหงอก หัวล้าน หัวเหม่ง พวก ดร.หรือ ศ. กระ..เดี รุ่นพ่อฉันโน่น กลัวฉันกันหมด และพินอบพิเทาฉันยังกับเป็นเทพธิดา อะไรมันจะน่ารื่นรมณ์ไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ฉันปลื้มปลื่ม!…