เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (ตายแบบคนดี)
5
ความตอนที่แล้ว: เธอส่ายตาหา “แม่จ๋า ลูกยังไม่เข้าตรีฑูตอีกเหรอ? ลูกไม่ตายแล้วเหรอ?
“ใช่, ลูกกำลังเข้าตรีฑูต; ดูท่าพระคงอยากยืดเวลาลูกไปอีกสองสามชั่วโมงกะมัง?
เธอกลับตอบอย่างนักสู้ว่า “ยินดีค่ะ ….ลูกจะได้ทรมานอีกสักเล็กน้อย!”
“พระเจ้าขา ข้าฯ รัก…พระองค์จริงๆ
พอสิ้นเสียง เธอผงะหลังทันที หัวเบนไปทางขวา, นึกว่าเธอไปเสียแล้ว.
คุณแม่อธิการเร่งให้เราไปตีระฆังเรียกชีทั้งหมดมารวมในห้องพยาบาล, ท่านสั่งให้เปิดประตูทุกบาน (มีสาม) เสียงบัญชาเฉียบขาด ช่างมโหฬารจริง, ดิฉันคิดว่า พระก็คงย้ำคำนี้แก่เทวดาในสวรรค์เช่นกัน.
ขณะคุกเข่ารอบเตียง ซิสเตอร์ ทุกคนกลับสังเกตเห็นเธออยู่ใน ภวังค์ (Ecstasy) ครั้งสุดท้าย พวกเธอเห็นหน้านักบุญเป็นดอกลีลี่ขาวจั๊วอย่างเคยเห็นตอนสุขภาพยังสมบูรณ์ ตาประกายวาวเพ่งมองเบื้อบน บอกลักษณะมีความสุขล้นพ้น ศีรษะส่ายไปมาเล็กน้อยราวกับโดนใครพุ่งศรรักของพระปักหัวใจเธอ ฉนั้น.
เข้าฌาณเสร็จ นานชั่วเวลาสวด ข้าพเจ้าเชื่อ ฯ จบ เธอหลับตาพริ้ม-สิ้นใจ” ( 56-61)
….
จะตายอย่างไร (2522) พันธุสาสน์.พิทักษ์การพิมพ์.
(ยังมีต่อ)