เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (เละเป็นโจ๊ก)

เรื่องสั้น  เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (เละเป็นโจ๊ก)

21

มีนา จัน บอก คม หักศอก ว่า “เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ ขอแก มีคนร้องเรียนว่า ใช้คำซ้ำมาก เช่น คำว่าคุก มีแทบทุกตอน บางตอนก็ใช้แล้วใช้อีก น่าเบื่อ นอกจากนั้นยังใช้วลีที่น่ากลัว เช่น เข้าคุกเป็นระนาว ตายทั้งกลม เป็นต้น และยังมีคำด่าแบบหยาบๆ เช่น ไอ้เห้  ไอ้เวรตะไล  อีก๊วงขี้ฟ้อง เป็นต้น” 

คม หักศอก ยอมรับโดยดี บอกว่า “ก็เขียนเอามันเข้าว่า  อีกอย่างหนึ่ง อาจเกิดจากความกดดันเพราะไม่คิดว่าจะเจอคนบ้าๆ หรือคนสัญชาตญาณบกพร่องอย่างนางแต้ม  แต่นั่นแหละ ฉันเป็นคนอย่างนี้เอง  คือ ฉันเป็นครู ซึ่งมีหน้าที่อบรมสั่งสอนเด็กให้มีความรู้ และการที่จะมีความรู้ได้นั้น จะต้องจำเรื่องที่รู้ให้ได้ ถ้าจำไม่ได้ก็เท่ากับไม่รู้  วิธีที่จะจำให้ได้ก็ต้องเห็นบ่อยๆ พูดถึงบ่อยๆ และท่องจำ ตอนอยู่ประถม ก่อนครูจะปล่อยกลับบ้านก็ต้องท่องสูตรคูณก่อน จากแม่ 2  “สองหนึ่งสอง สองสองสี่ จนถึงแม่ 12” การท่องนั้นทำให้สามารถจดจำได้ดีมาก เพราะตั้งเกือบ 80 ปี แล้วก็ยังจำได้ไม่มีลืมเลย”

“แต่นั่นแหละ การเขียนถึงนางแต้มบ่อบๆ ก็น่าเบื่อเหมือนกัน เขียนติดต่อกันมานานหลายปี คนอ่านก็เบื่อ คนเขียนก็เบื่อ พอๆกัน  ฉะนั้นการที่มีคนบ่นมาก็ถือเป็นปกติ ก็ควรจะบ่น แต่ถ้าคนบ่นรู้เป้าหมายของคนเขียนก็อาจจะเข้าใจ เหมือนกับต้มข้าวต้น เดือนจนเม็ดข้าวเปื่อยแล้ว  คนไม่รู้เป้าหมาย ก็จะบอกว่า ข้าวต้มเดือดจนเกือบเละแล้ว ยกลงเสียที แต่ผมก็ยังไม่ยอมยกลง คงเคี่ยวต่อไปให้เละเป็นโจ๊ก เพราะผมต้องการกินโจ๊ก  เรื่องนางแต้มก็เหมือนกัน ผมกะจะเขียนให้นางเละเป็นโจ๊กให้ได้”

ก็ไม่นานหรอกครับ ทนเอาหน่อย เพราะนางกำลังจะเละเป็นโจ๊กอยู่วันนี้พรุ่งนี้แล้ว 

และ ปลายเดือน สิงหาคมนี้ ไปศาลคดีอาญาทุจริต คราวนี้อาจจะไม่ได้กลับ เพราะศาลอาจไม่ให้ประกันตัว เพราะฝ่ายโจทย์ทำหนังสือขอค้านการประกันตัวไว้แล้ว เนื่องจากนางมีพฤติกรรมกลั่นแกล้งและข่มขู่โจทย์ เช่น ออกคำสั่งตั้งกรรมการสอบสวนวินัย โจทย์ เป็นต้น  ครับ ปลายเดือนนี้ประชาคมชาวสารขัณฑ์ อาจได้ เฮ  ครับผม

แต่คิดอีกที ก็ไม่อยากให้ใครต้องติดคุกติดตะรางหรอก พวกกันเองทั้งนั้น จึงอยากให้นางแต้ม ว้า!อีกแล้ว บอกแล้วว่า อยากแทนกันไม่ได้ แต่นั่นแหละอยากให้นางแต้มยอมซะ (คงยาก แต่ถ้าจะทำก็ไม่ยาก) แถไปก็มีแต่หนักยิ่งขึ้น จัดการประกาศหยุดปฏิบัตหน้าที่ซะ ยอมรับผิดทั้งหมด เรื่องที่ฟ้องหรือแจ้งความร้องทุกข์ไว้ก็ถอนใจะห้หมด และขอความเมตตาทั้งจากประชาคมมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์และศาล เชื่อมั่นว่า โทษจากความผิดทั้งหลาย ก็น่าจะทุเลาเบาบางลง ส่วนพวกที่เขาเตรียมจะฟ้องเพิ่มเข้าไปอีกก็คงจะเลิกลาไป  โทษจำก็อาจเป็นแค่รอลงอาญา 

ก็ขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ครับผม

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *