เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน คาถาเรียกผี March 14, 2016 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน คาถาเรียกผี 127 เสียงร้องของถากถาง ทำให้จานจินตกใจและยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อเห็นถากถาง ตัวสั่นหน้าซีดขาวเหมือนศพที่ทาแป้งไว้เตรียมมัดตราสังข์ป้องกันไม่ให้ลุกออกมาจากโลง และถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อเอื้อมมือไปจับมือถากถางที่เย็นเฉียบจนไม่น่าเชื่อ “เป็นอะไรไปวะ ถากถาง มือเย็นหน้าซีดเป็นไก่ตอนต้มเลย” จานจินร้องถาม “กลัว กลัวผี หายใจไม่ทัน ทำท่าจะเป็นลม” “ใครมียาดมบ้าง” จานจินร้องถาม และค้นหาหยูกยาปฐมพยาบาลกันจนถางถาง มีอาการเป็นปกติ จากนั้นถากถางจึงบอกผมว่า “อาจารย์ครับ เรื่องนางแต้มนี่ พอก่อนเถอะครับ อย่าเพิ่งเล่าต่อเลย” 128 “เธอนี่เป็นอย่างไรนะ ถากถาง เดี๋ยวก็ให้เล่า เดี๋ยวก็ให้หยุด” “ผมกลัวครับ ก็อาจารย์เล่าน่ากลัวมาก ใช้คาถาเรียกผีด้วย ท่องคาถาเรียกผีบ่อยๆ เดี๋ยวมันโผล่ขึ้นมาตรงนี้จะยุ่งนะครับ” “เธอจะไปกลัวอะไร ถากถาง มันเป็นแค่เรื่องเล่า ไม่ใช่เรื่องจริงจังอะไร ผมกำลังพยายามที่จะฝึกการจินตนาการ เพราะ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ กล่าวว่า “จินตนาการสำคัญกว่าความรู้” (Imagination is more important than knowledge)” และโรเบิร์ต ฟูลกัม เสริมว่า “เทพนิยายมีพลังยิ่งกว่าประวัติศาสตร์ ความเฟื่องฝันมีอนุภาพมากกว่าความจริง ความหวังมีชัยเหนือประสบการณ์ การหัวเราะเป็นยาแก้ทุกข์ขนานวิเศษ และความรักสามารถชนะความตายได้” “เริ่มจินตนาการเอาตอนนี้ ไม่แก่เกินแกงไปหน่อยหรือครับอาจารย์” ถากถางแซว “ก็ยังดีกว่าไม่ได้เริ่มต้นเสียเลย” “ครับ อาจารย์จินตนาการเรื่องอื่นไปก่อนนะครับ เรื่องผีสางนี่มันน่ากลัว ขอพักไว้ก่อน.. ที่สำคัญปรากฏการณ์ประหลาดๆนี่ อาจารย์อย่าเล่าได้ไหมครับน่ากลัวจริงๆ” 129 “เรื่องที่เล่านี่ไม่ใช่เรื่องผีสางนะ ถากถาง มันเป็นเรื่องของเวรกรรม” “เรื่องของเวรกรรมอย่างไรครับ” ถากถางทำท่าไม่เข้าใจ “นี่ ถากถาง เธออ่านความคิดเห็นของท่านอนุรักษ์ บุรีรัมย์ ดีกว่า” ถากถางรับกระดาษที่ผมส่งให้ไปอ่าน “วิบากกรรม.ทำมานาน.กาลก่อนเก่า.. เป็นเรื่องราว.เล่าขานมา.น่าเป็นผล นางแต้มเอ๋ย.เคยก่อกรรม..นำสู่ตน นอนผจญ..รนเร่าร้อน.ก่อนจะตาย เป็นนักเลง..เก่งเอาเปรียบ..เหยียบผู้น้อย นางแต้มคอย..ห้อยคนเก่ง..เด้งเสียหาย มาบัดนี้.ชี้บาปส่ง..ลงอบาย ทุรนทุราย..คล้ายผีอำ..กรรมจริงๆ” “เออ! จริงอย่างท่านอนุรักษ์ว่าครับ เวรกรรมของนางแต้มจริงๆ” …………..
