จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน สิ่งที่งดงาม (ตอนจบ)
5
ที่แผงลอยขายผลไม้ตลาดคลองถม บุรีรัมย์ นางขวด ใช้ดี ได้ปรับแต่งแผงขายผลไม้ให้เหมาะสมยิ่งขึ้น ได้นำเครื่องรางของขลัง เช่น ลอบดักเงิน นางขวัก แมวกวัก และชูชก รวมทั้งสิ่งของรกรุงรังอื่นๆออกไป ตรงมุมบนติดตั้งหิ้งพระเล็กๆประดิษฐานพระพุทธรูปปางสมาธิขนาดพอเหมาะ มีธูป เทียน ดอกไม้บูชา จำนวนผลไม้ที่แต่ก่อนเคยมีจำหน่ายเป็นจำนวนมาก ก็ลดจำนวนลง มีแต่พอขายเฉพาะวัน มีป้ายแจ้งราคาขายที่ถูกลงกว่าเดิม บอกเวลาเปิด-ปิด แผงกับลูกค้า อุปกรณ์การขายต่างๆจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ตั้งล้ำเข้าไปในที่สาธารณะ บริเวณร้านดูสะอาดสะอ้าน ส่วนหน้าตาของนางขวดดูอิ่มเอิบโป่งโลงเป็นสุข ไม่ปรากฏร่องรอยความโลภโมโทสันเหมือนแต่ก่อน
นางเขียว แม้ค้าขายของจิปาถะแผงลอยที่อยู่ตรงข้ามเห็นความเปลี่ยนแปลงดังกล่าว อดรนทนไม่ได้ ตะโกนถามมาว่า “อีขวด ตอนนี้มึงเป็นอะไรของมึงวะ ทำเป็นธรรม ธรรมโม ไปได้”
นางขวดไม่ได้ตอบโต้
“แล้วลูกมึงเป็นอย่างไรบ้าง” นางเขียวตะโกนถามต่อ
“ลูกฉันนำสิ่งที่งดงามมาให้…ฉันจะเป็นคนดี ” นางขวดตอบเสียงเรียบๆ

สีหน้าของนางเขียว ดูงงๆ กับคำตอบที่มีน้ำเสียงเปลี่ยนไป ก็เลยเงียบเสียงไป สบถเบาๆในเชิงปรามาสว่า
“มันจะไปได้สักกี่น้ำ”
นางขวดพูดพอให้นางเขียวได้ยินว่า “ฉันจะเป็นคนดีตลอดไป”
……..