เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 14 December 12, 2015December 12, 2015 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 14 35 “ได้อ่านบทกวี “รสนิยมต่ำสถุนสกุลบ้า” ความคิดเห็นของ Sujinในจิปาถะ ที่โพสต์เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม 2558 แล้ว รู้สึกมันจึงต้องรีบนำมาให้อาจารย์ดู จานจิน ยกกวีที่พริ้นมาโชว์ และเสริมว่า มันหยดจริงๆ ครับ อาจารย์” ถากถางชะเง้อ ยืดคอขึ้นมองอย่างสนอกสนใจ “เอ้า! แกอ่านให้อาจารย์ฟัง” จานจินบอกถากถาง และยื่นกระดาษให้ ถากถางหยิบกระดาษ คลี่ออกอ่านในใจก่อนเป็นการวอร์ม ก่อนที่จะอ่านให้อาจารย์ฟังจะได้ไม่ติดขัด จากนั้นก็เริ่มอ่านดังๆ 36 “รสนิยมต่ำสถุนสกุลบ้า รสนิยมต่ำสถุนสกุลบ้า ซื้อเข้ามาด้วยราคาต้อยต่ำ ประเมินค่ามิคู่ควรสัตว์จะทำ ประกอบกรรมทำเลวโลกีย์….. ธรรมมาภิบาลบนหน้ากระดานไวท์บอร์ด เขียนไว้ตลอดแต่ทำไม่ได้ สันดานคนติดตัวจนวันตาย หื่นกระหายดังกระหังฝังติดตัว… หลงมัวเมาโรงแรมดีกระหรี่เยี่ยม เหล้ายาเตรียมเซ่นสังเวยกันชุดใหญ่ กินกันได้ก็กินกันไป เอาให้มันบรรลัยทั้งแผ่นดิน!!!! สนุกใหม่ได้ระรื่นบนรถกอล์ฟ แสนจะชอบตั้งชูคอรอคนไหว้ เป็นพวกกูแล้วมึงจะสบาย เอาง่ายง่ายแบบสบายจ่ายเหมาะสม สุราดียังต้องการอีกกี่กลม. กินผสมหรือกิน เพียวครับเจ้านาย… ได้เหล้าใหม่ลืมเหล้าเก่า พอได้เต่าก็ลืมหมา สันดานเลวเยี่ยงกากระฉีกลิ้นกินไส้พุง … เอารูปไปติดผนัง!!!!ส่งเสียงดังสั่งข้ามหัว พนักงานต่างหวาดกลัวคนเมามัวบ้าน้ำลาย… บารมีไม่มีขายอยากจะได้จึงซื้อเอา พูดคุยกันเบาเบาสัญญาเล่าจำได้ไหม…. เอะอะประดับสวยร่ำรวยด้วยติดนิสัย อ้างว่ามองการไกลมึงเป็นใครมาสั่งกู… ใจเย็นไอ้เพื่อนรักค่อยค่อยตักน้ำไม่หมด ฟูมฟามเดี๋ยวก็อด ตดไม่มีขี้ไม่เหลือ… ชามนี้ชามสุดท้ายเก็บเอาไว้ใส่ตู้เซฟ หมดแล้วเอามาเวฟเรามีเซฟอีกหลายอัน. อันนั้นมันไม่ดีเอาอันนี้ใส่เข้าไป รับรองต้องติดใจบนสวรรค์ชั้น15….” 37 “เป็นไงบ้างครับ อาจารย์” จานจินถามเมื่อถากถางอ่านจบ “สุดยอดจริงๆ ตอนนี้ท่าน Sujin มีผลงานดีๆออกมาเยอะเลย” “แล้วเรื่องอาศรมศิลป์นี่ ใครจะชนะละครับ” ถากถางถาม “เรื่องแพ้ชนะไม่ใช่ประเด็น ประเด็นสำคัญอยู่ที่มีการสร้างสรรค์ผลงาน เธอเห็นไหม บทกวี “รสนิยมต่ำสถุนสกุลบ้า” นั้นถ่ายทอดมาจากเรื่องจริง สะท้องอารมณ์ความรู้สึกที่แฝงด้วยปรัชญา ด้วยภาษาที่งดงาม เช่น “สันดานคนติดตัวจนวันตาย หื่นกระหายดังกระหังฝังติดตัว” หรือ “กินกันได้ก็กินกันไป เอาให้มันบรรลัยทั้งแผ่นดิน” “กระหังคืออะไรครับ” ถากถางถาม “ผีกระหัง จะบินได้ในเวลากลางคืน จะใช้กระด้งฝัดข้าวติดกับแขนแทนปีก และใช้สากตำข้าวหรือสากกระเบือผูกติดกับขา แทนหาง หรือขา ออกหากินของโสโครก เช่นเดียวกับ ผีกระสือ” “แต่อาจารย์ครับ กวีของ Sujin มันไม่ถูกฉันทลักษณ์นี่อาจารย์” “นี่เป็นการครีเอทงาน ถากถาง ถ้าเธอยังติดอยู่กับกรอบหรืออะไรก็แล้วแต่ เธอจะครีเอทอะไรไม่ได้เลย” ………….
Comments are closed.