เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 10

จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 10
26
“นี่ จานจิน ผมจะบอกอะไรให้”
“ครับ อาจารย์”
“เวลาผมขับรถออกไปธุระนอกบ้าน บางครั้งผมจะรู้สึกได้โดยทันทีว่า การเดินทางไม่ค่อยสะดวก มีอะไรแปลกๆ เช่น อยู่ดีๆก็มีคนขับรถปาดหน้าโดยไม่จำเป็น หรือมีสัญญาญเตือนอื่นๆ ทำให้รู้สึกว่าจังหวะและเวลาไม่ค่อยดีนัก”
“แล้วอาจารย์ทำอย่างไรครับ”
“ผมก็จะหาที่จอดรถและหยุดพักสักครู่ เพื่อให้เวลาที่ไม่ค่อยดีนั้นผ่านไปก่อน จากนั้นผมก็จะขับรถต่อไปสู่จุดหมายปลายทางด้วยความโปร่งโล่งและปลอดภัย”
“ที่อาจารย์ว่ามานี่ อาจารย์ต้องการจะบอกอะไรครับ” จานจิน สงสัย
“ผมต้องการจะบอกว่า บางครั้งถ้าเราจะคิดทำอะไร ถ้าดูแล้วไม่ค่อยสะดวก เช่น มีคนทักเพราะไม่เห็นด้วย หรือมีคนไม่พอใจ เราก็จะหยุดสิ่งที่คิดจะทำนั้นไว้สักระยะหนึ่งก่อน และกลับไปคิดทบทวนถึงข้อดีข้อเสีย ความเหมาะความควร และรอจังหวะเวลาที่เหมาะสม จากนั้นจึงค่อยมาว่ากันใหม่”
27
“ผมว่าอาจารย์พูดมาตรงๆให้ชัดๆเลยดีกว่า”
“ก็ได้ คือ ผมจะบอกว่า การที่จะรื้อ “อาศรมศิลป์” ที่กำลังคิดทำกันอยู่นั้น น่าจะพักไว้ก่อน ควรกลับไปทบทวนดูใหม่ว่าควรทำหรือไม่ควรทำ”
“เขาไม่คิดอย่างอาจารย์หรอก เขามีอำนาจ เขาอยากทำอะไรเขาก็ทำ ใครๆก็เห็นดีเห็นงานไปกับเขาทั้งนั้น มีเจ้าคนบ้าอยู่คนหนึ่งมั้งที่ไม่เห็นด้วย และสู้อยู่คนเดียว เพราะอาลัยอาวรณ์อยู่กับงานศิลปะ ที่ได้บรรจงสร้างไว้เต็มสถานที่ไปหมด เขาเอารถแม็คโคร ลงคันเดียวไม่ถึง 10 นาทีก็ราบเรียบไปหมดแล้ว”
“ผมอีกคนนะ จานจิน อย่าลืมซิ”
“ก็แค่ 2 คนเท่านั้น ไม่มีน้ำยาอะไรหรอก”
“น้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ” ถากถางยกสุภาษิต และย้ำว่า “แพ้ลูกเดียว”
28
ผมหยุดนิดหนึ่ง รูดซิปย่ามที่วางอยู่ข้างๆ หยิบข้อมูล นิทรรศการ นามธรรม: สัจจะแห่งศิลปะ ของ รองศาสตราจารย์อิทธิพล ตั้งโฉลก ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ ปี 2551 ที่เปิดแสดงระหว่างวันที่ 18 สิงหาคม – 21 กุมภาพันธ์ 2559 ณ ห้องแสดงนิทรรศการชั้น 8 หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ส่งให้ถากถาง
ถางถางรับไปและถามผมว่า “อะไรครับ”
“อ่านตรงที่ท่านอิทธิพล ตั้งโฉลก ว่าซิ”
“ครับอาจารย์”
“ความสำเร็จเกิดจากการทำงานที่ไม่ยอมเลิก ในขณะที่คนอื่นเลิกไปแล้ว ผมอยากให้ศิลปินรุ่นใหม่คิดได้อย่างนี้ แล้วคุณจะไม่มีวันแพ้แน่นอน”
“ไม่เห็นตรงเลยครับ อาจารย์”
“เธอก็เปลี่ยนจาก “การทำงาน” เป็น “การต่อสู้” ซิโว้ย”
……………

Comments are closed.