เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 5

tigers
จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 5
12
“ถากถาง ผมนี่โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่นะ เวลาผมกำลังจะกลับทีไร จานจิน จะมาทุกที โน่น เห็นไหม รถแล่นเข้ามาแล้ว”
“โชคดีซิครับอาจารย์ เราจะได้คุยกันต่อ”
“สวัสดีครับ อาจารย์” จานจิน กล่าวสวัสดีทันทีที่ลงจากรถ ถากถางเดินไปที่รถเพื่อช่วยขนเสบียงเหมือนจะรู้กันมาก่อน
แต่ช่างเถอะได้เวลาพอดี ก็น่าจะดื่มสักเล็กน้อย ผมคิดในใจ
ยามบ่ายแก่ๆ ที่บ้านของถากถาง มองออกไปยังท้องทุ่ง แสงแดดอ่อนที่ทาบพื้นหญ้าสีเขียวอ่อนและต้นไม้หลากพันธุ์หลายขนาดขึ้นสลับกันไปสุดลูกหูลูกตาทิ้งเงาทาบทับพื้นดินและหญ้าอย่างได้อารมณ์สงบ ไกลสุดโน้น ทิวเขาหลายลูกทอดซ้อนกันเหมือนภาพระบายสีด้วยน้ำหนักอ่อนแก่ของภาพเขียนในงานศิลปะเด็ก ท้องฟ้าสีครามเหนือทิวเขาสร้างความกลมกลืนแสดงให้เห็นถึงภาวะของการดำรงอยู่อย่างอิงอาศัยซึ่งกันและกันของสรรพสิ่งอย่างงดงาม
13
เมื่อทั้งถากถางและจานจินเดินมานั่งร่วมโต๊ะ จานจิน เอ่ยขึ้นว่า “อาจารย์กำลังภาวนาอยู่หรือครับ”
คำถามของ จานจิน ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ แต่ยังไม่ทันได้ตอบ จานจิน ก็เอ่ยถามต่อว่า
“อาจารย์มานานแล้วหรือครับ”
“ก็นานโขอยู่ เล่าเรื่อง เผาหุน ผู้บริหารปี 31 ให้ถากถางฟังจบพอดี”
“ใครเป็นตัวเอกละครับ” จานจินถามลอยๆ
“สามพระหน่อเลย แต่เน้นที่นางแต้ม และบักหำโก” ถากถางตอบแทนอาจารย์
“เจ้าคู่นี้เลวบริสุทธิ์” จานจิน แสดงความเห็น
“ไม่ใช่ จานจิน เธอพูดไม่ถูก” ผมท้วง “เลวบริสุทธิ์ ไม่มี “เลว คือ เลว บริสุทธิ์ คือบริสุทธิ์”
“มีแต่เลวระยำ” ถากถางพูดแทรกขึ้น
ใช่ “ ไอ้พวกเลวระยำ” จานจินเน้นย้ำ
14
“เมื่อมาถึงตรงนี้ผมอยากเล่าเรื่องความเจ็บปวดเมื่อตอนเผาหุนให้ฟังสักนิด เพราะมันติดใจผมอยู่ตลอดเวลา”
“ว่าไปเลยครับ อาจารย์”
“หลังจากเผาหุ่นเรียบร้อยแล้ว ผมเดินผ่านอาจารย์ “ฝากหมอน” ผมจำชื่อเธอไม่ได้ เธอสอนภาษาอังกฏษ และชอบร้องเพลงฝากหมอน”
เธอตำหนิผมว่า “อาจารย์ หนูรับไม่ได้เลย ที่อาจารย์เผาหุ่น”
ผมตอบเธออย่างนอบน้อมว่า “ผมขอโทษครับอาจารยย์ ผมต้องป้องกันตัวเองและครอบครัว ผมกำลังแก้ปัญหาของผม
จึงไม่สามารถทำให้อาจารย์หรือทุกคนพอใจได้”
เธอเงียบ
ผมถามเธอว่า “อยู่ดีๆ มีคนมากล่าวหาว่าอาจารย์เป็นผู้ไม่หวังดีต่อชาติ อาจารย์จะทำอย่างไร”
เธอฟังแล้วก็เข้าใจ
“ส่วนเบื้องหลังการเผาหุ่นของบักหำโกครั้งนั้น เป็นแผนทำลายล้างศัตรู เพื่อตัวเองจะได้ก้าวขึ้นสู่อำนาจ ผมไม่ได้บอกเธอ”
“ทำไมละครับ”
“ผมไม่กล้าบอก เพราะกลัวเธอช็อค”
……..

Comments are closed.