เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก (สารขัณฑ์ 19) “คม หักศอก”
27
อยู่ดีๆ คม หักศอก ก็ไปปรากฏตัวอยู่กับ มีนา จัน ที่ประเทศมอริเชียส เขาบอกผมว่ามาหาข้อมูลที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ บินตรงมาจากกรุงเทพฯ ค่าเครื่องแพง และไกลมาก ได้สปอนเซอร์จาก นสพ. ท้องถิ่นคม หักศอก เล่ามาว่า ได้พบกับอาจารย์ระดับหัวหน้า ฝ่ายตรงข้ามกับอธิการบดีท่านหนึ่ง ท่านเล่าให้ฟังว่า“ความจริงผมก็ไม่อยากจะไปยุ่งอะไรกับเขาหรอก ใครอยากได้อยากเป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ ผมไม่เดือดร้อนอะไร ปฏิบัติหน้าที่ราชการไป เดี๋ยวเกษียณก็จบ มีเท่านั้นเอง แต่ที่ต้องยุ่ง ก็เพราะมันเป็นเรื่องเสียหายต่อส่วนรวม และเดือดร้อนกันมาก เพราะท่านอธิการบริหารงานแบบ เอาแต่พวกตนเอง เท่านั้นยังไม่พอ ใครที่ไม่ยอมเป็นพวกก็จะข่มขู่ทำร้าย รังควาญถึงครอบครัว และที่แย่มากที่สุด ก็ตรงที่ชอบทุบหม้อข้าวคนอื่น ซึ่งทำให้ผมทนไม่ได้”อาจารย์ท่านนั้นเล่าต่อๆไปว่า “วันหนึ่งท่านเรียกให้ผมเข้าพบ เมื่อไปถึง หน้าห้องเชิญให้ผมนั่งรอ บอกว่า “อาจารย์คะ ท่านบอกให้รอก่อนค่ะ เดี๋ยวท่านจะขึ้นมา รับกาแฟไหมคะ”… “ผมเรียบร้อยแล้วครับขอบคุณมากครับ” สักครู่ท่านอธิการก็เดินเข้ามา และเชิญให้ผมตามเข้าไป ท่านสั่งหน้าห้องว่า “ เอากาแฟ 2 เผื่ออาจารย์เขาด้วย” ผมบอก “ไม่ต้องครับ ผมเรียบร้อยมาแล้ว” ท่านทำตาเขียว “ฉันสั่งแล้ว เธอไม่ดื่มก็เรื่องของเธอ”ท่านเชิญให้ผมนั่ง ผมถามท่าน “มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”“ไม่มีหรอก แต่อยากจะบอกให้เธอหยุดเรื่อต่อต้านฉันเสียที ไม่เกิดประโยชน์อะไรหรอก สู้กับฉันก็เหมือนไล่จับพระจันทร์ในน้ำ เสียเวลาเปล่า..ถ้าเธอไม่ทำเรื่องวุ่นวายป่านนี้ก็สบายไปแล้ว เจริญก้าวหน้าในชีวิตราชการ อยากได้ตำแหน่งอะไรฉันก็จะให้ ครอบครัวไม่ต้องเดือดร้อนอย่างนี้”“แสดงว่าที่ครอบครัวผมเดือดร้อนอยู่นี่ท่านกลั่นแกล้งผมใช่ไหมครับ”ท่านอธิการบดีสำลักกาแฟที่กำลังจะดื่ม ขว้างแก้วฝ่านหน้าอาจารย์ไปที่ประตู แก้วกาแฟเซอรามิคตรานางเงือกสองหางชื่อดังแตกกระจาย พร้อมกับเสียงตะโกนลั่น “ไอ้บ้…า”ผมนั่งนิ่งไม่กระดุกกระดิกดูนางอย่างสมเพชแม่บ้านเปิดประตูห้องเข้ามาเก็บกวาดเศษแก้ว บ่นพึมพำ “เสียดายจัง แก้ววินเทจ เสียด้วย”….