จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ฆาตกร
235
“คุณชวด เมื่อวานนี้ เธอไม่ได้ขึ้นมา ฉันเกือบทำอัตวินิบาตกรรม ไปแล้ว”
“คุณ อัจฉริยะ มาหาเธอรึ”
“ใช่ ปีศาจบ้าบออะไรก็ไม่รู้ หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวจริงๆ…
นี่ดีนะ ฉันกลัวมีด ที่เจ้าปีศาจยื่นให้ ไม่เช่นนั้นฉันอาจชักดิ้นชักงอตายไปแล้ว”
“ทำไมเธอถึงได้อยากฆ่าตัวตายละ”
“ฉันหมดอารมณ์ สิ้นหวัง จะออกจากยุ้งข้าวก็ไม่ได้ กลับไปสู่กายเนื้อก็ไม่ได้ ตอนนี้กายเนื้อของฉันเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ คงเป็นเจ้าหญิงนิทราผอมแห้งแรงน้อยเหลือแต่กระดูก แม่ของฉันและน้องแจ๊ดแจ๋คงต้องลำบากลำบนยุ่งยากน่าดู เพราะต้องคอยดูแลกายเนื้อของฉัน และถ้าฉันไม่ได้กลับไปเป็นปี สองปี ห้าปี จะทำอย่างไ ร ฉันเลยอยากตาย จะได้หมดเรื่องหมดราวไปเสียที อยู่แต่ในยุ้งข้าวนี่ ไม่ช้าก็ตายเหมือนกัน”
“คงไม่ใช่เจ้าหญิงนิทราหรอก น่าจะเป็นแม่มดนิทรา มากกว่า” คุณชวดแซว
นางแต้มหน้าแดง มองค้อน คุณชวด
236
“น่าเห็นใจนะ” คุณชวดพูดเรียบๆ “แต่นั่นแหละ มันเป็นเรื่องของกรรม ซึ่งแปลว่าการกระทำ ดังนั้น สิ่งที่เธอได้รับความทุกข์ทรมานอยู่ในขณะนี้เป็นผลมาจากสิ่งที่เธอกระทำไว้ ทั้งนี้เพราะเธอเที่ยวกลั่นแกล้งคนโน้นคนนี้ ทำให้เขาเดือดร้อน ต้องทนทุกข์ทรมานแบบเดียวกับเธอนี่แหละ นี่ดีนะ ที่เธอยังไม่ได้ทำอัตวินิบาตกรรม มิเช่นนั้น เธอก็จะเป็นฆาตกร และต้องรับผลกรรมจากการฆ่า”
“ฉันไม่เข้าใจ ฉันจะเป็นฆาตกรได้อย่างไร ฉันไม่เคยฆ่าคนตาย”
“ก็เธอคิดจะฆ่าตัวเองไง เมื่อเธอฆ่าคน ไม่ว่าจะเป็นตัวเองหรือคนอื่น ก็เป็นฆาตกรรม และเธอก็คือฆาตกรและต้องได้รับโทษ”
“ฉันจะรับโทษได้อย่างไร ในเมื่อฉันตายไปแล้ว พูดเป็นเล่นไป คุณชวด”
“เมื่อเธอฆ่าตัวตาย กายเนื้อเธอก็จะตายตามความต้องการของเธอ ส่วนวิญญาณของเธอยังไม่ตาย กลายเป็นวิญญาณฆาตกร มีคดีอาญาติดตัว ต้องได้รับโทษหนักด้วย เพราะการฆ่าตัวเองนั้น มีเจตนาชัดเจน”
“ฉันฆ่าตัวตาย ฉันจึงเป็นฆาตกร งง ! ฉันไม่เข้าใจเลย”
237
“ความจริงเรื่องฆ่าตัวตายนี้ ฉันคิดแต่เพียงว่า เมื่อฉันฆ่าตัวตายแล้ว ฉันก็จะเป็นผี จะได้พ้นไปจากที่นี่”
“อยากเป็นผีหรือไง” คุณชวดเน้นเสียง หรี่ตามองนางแต้ม
“ยังดีกว่าอยู่ที่นี่เหมือนกับผีดิบ ไปไหนก็ไม่ได้”
“ไม่อยากเป็นผีดิบแล้วอยากเป็นผีอะไรล่ะ”
“ผีอะไรก็ได้” นางกระแทกเสียงแข็งประชด
“เอา ผีแม่นาคพระโขนงไหมล่ะ”
“ไม่เอา”
“งั้น ผีดูดเลือด แดร๊คคิวล่า”
“ไม่เอา”
“ตกลง เอาผี “ซาราคาโซะเอะ” ของญี่ปุ่นแล้วกัน”
…………