จิปาถะ

เรื่องสั้น  หัวใจเปื้อนชอล์ก

190

“อาจารย์ครับ  ผมยังติดใจเรื่องสมองไดโนเสาร์ ที่นางแต้มนำมาใช้ในการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งผู้บริหารอยู่เลยครับ ตกลงมันดีหรือไม่ดีอย่างไรครับ”

“ทุกสรรพสิ่งมีทั้งดีและไม่ดี  มีทั้งประโยชน์และโทษ ดังนั้นจึงอยู่ที่การนำไปใช้ให้เหมาะสม”

“อาจารย์นำไปใช้บ้างหรือเปล่าครับ สมองไดโนเสาร์ นี่”

“สำหรับผม เมื่อมีอะไรผิดพลาดหรือไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น สมองไดโนเสาร์ของผมจะบอกผมว่า ต้องทำเรื่องนี้ให้ผู้อื่นได้รับรู้ด้วย  ค้นหาตัวก่อการ  ขับไล่ผู้ก่อการ และลงโทษผู้กระทำผิด ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทุกข์ทนกับความผิดพลาดด้วยความเงียบ การตอบสนองมีสองส่วนด้วยกันคือ การตำหนิติเตียนและการป่าวประกาศความผิดนั้น”( Albert.2535: 80)

“หมายความว่าอย่างไรครับ”

“หมายความว่า “ถ้าเจ็บปวดก็ต้องส่งเสียงร้อง”

“แล้วได้ผลหรือเปล่าครับ”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมมีหน้าที่ส่งเสียงร้อง”

191

“แล้วที่อาจารย์บรรยายว่า “เมื่อก้าวลงจากรถ ข้างถนนหน้าองค์พระมเหศวร หรือพระศิวะมหาเทพผู้ทำลาย

มีลมกระโชกเข้ามาประทะอาจารย์อย่างแรง

ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว ใบไม้แห้งปลิวว่อน เป็นวงตามกระแสลมหมุน

พลังลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้อาจารย์เห็น พระองค์ทรงเคลื่อนไหว

อาจารย์กลัว หยุดนิ่ง ตัวสั่น มือเย็นเฉียบ หัวใจแทบจะหยุดเต้น” “ที่ว่ามานั้นจริงหรือเปล่าครับ”

“ผมเรียนศิลปะ เรียนเกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึก ไม่ว่าจะเขียนรูป ร้องเพลง เขียนเรื่องสั้น หรือเขียนกวี

คำตอบก็คือ มันเป็นอารมณ์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นในขณะนั้น เป็นของใครของมัน”

“ไม่เข้าใจครับ”

“ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร   เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกเรื่อง”

“แล้วอาจารย์คิดว่าเขาจะทำลายรูปปั้นองค์พระมเหศวรผู้ทำลายหรือเปล่าครับ”

“เรื่องนี้ผมก็ไม่ทราบ รู้แต่ว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้น สามารถสร้างความมหัศจรรย์ได้เสมอ…

แล้วเธอละ คิดอย่างไร  ถากถาง”

“ผมรู้สึกกลัวและเป็นหวงทุกคนที่เกี่ยวข้องครับ อันตรายจริงๆ”

….

Albert J.Bernstein & Sydney Craft Rosen.( 2535).พิมลจิต แปล.ควบคุมสัญชาตญาณบริหารสมอง

(DINOSAUR BRAINS).กรุงเทพฯ : ธัยยา พับลิเคชั่น.