จิปาถะ
เรียนอินเดีย 8
1
“พูดเป็นเรื่องของเรา ฟังเป็นเรื่องของคนอื่น”เป็นคาถา ที่ทำให้ผมพูดภาษาได้สบายขึ้นนี้
ผมได้นำคาถานี้ไปเสนอแนะเพื่อนในการขอผลงานทางวิชาการมาแล้ว ปรากฏว่า เจ็ง มาก
เรื่องมีอยู่ว่า นานมาแล้ว ผมถามเพื่อนว่า ส่งผลงานขอ ผศ.หรือยัง
เพื่อนตอบว่า เขียนเสร็จนานแล้ว กำลังอ่านอยู่ และตั้งใจว่า จะเอาไปให้ อาจารย์…..อ่านด้วย
ผมบอกว่า อย่ามัวอ่านอยู่เลย อ่านแค่ 30 เที่ยวก็พอ ตรวจสอบความเรียบร้อยอย่างละเอียด แล้วส่งไปเลย เพราะ
“เขียนเป็นเรื่องของเรา อ่านเป็นเรื่องของกรรมการ”
ให้กรรมการอ่าน คนอื่นอย่าให้อ่าน เพราะจะชักใบให้เรือเสีย เมื่อกรรมการอ่านแล้วท่านให้แก้ตรงไหน ก็แก้ตรงนั้น
เพื่อนผมปฏิบัติตามนี้ ซึ่งไม่นานเกิดรอ หนังสือแจ้งการแต่งตั้งให้เพื่อนผมดำรงตำแหน่งทางวิชาการก็มาถึง
ใครที่ยังไม่ได้ตำแหน่งทางวิชาการ ลองวิธีนี้บ้างซิครับ ความสำเร็จอยู่แค่เอื้อม
2
ส่วนปัญหาหรืออุปสรรคของการขอผลงานทางวิชาการก็มีอยู่บ้างเหมือนกัน ซึ่งมักจะเกิดขึ้นที่กรรมการกลั่นกรองของหน่วยงานต้นสังกัดมากกว่า จนมีการกล่าวขานกันว่า “ต้องผ่านกรรมการกลั่นแกล้งเสียก่อน” เจอพวกที่ใจคอคับแคบ ก็เหนื่อยหน่อย มีปัญหาหยุมหยิมไปหมด จนน่ารำคาญ
ในสมัยที่ผมขอผลงาน หลักเกณฑ์มีอยู่ว่า หน่วยงานจะให้เงินสนับสนุนตามที่จ่ายไปจริง แต่เวลาขอเบิกตามจริงๆ กลับมีเกณฑ์เฉพาะขึ้นมาอีกว่าไม่เกินสามพัน ก็ต้องยอมครับ ดีกว่าไม่ได้ ที่ว่ามานี่มีเฉพาะบางที่เท่านั้นนะครับ ซึ่งเป็นส่วนน้อยมาก ส่วนใหญ่เขาสนับสนุนกันทั้งนั้น
คิดแบบ positive thinking ซะบ้าง