จิปาถะ
อุดมการณ์
วันนี้ของนำ บทกลอน ที่เขียนไว้เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2535 ในงานวันฉลองครบรอบ 4 ปี ของการร่วมกันต่อสู้กับเผด็จการ กรณีความขัดแย้งระหว่าง รศ.วันชัย วัฒนกุล อธิการ กับคณาจารย์ วิทยาลัยครูบุรีรัมย์ เมื่อปี 2531 – 2532 ซึ่งมีรองศาสตราจารย์โกวิท เชื่อมกลาง และอีกหลายๆคนเป็นแกนนำสำคัญ มาทบทวนความจำ ให้กับผู้ที่เคยอยู่ในเหตุการณ์ร่วมกันครับ งานนี้จัดครั้งเดียวครับ ม้วนเดียวจบ
อย่างว่าแหละครับ ไม่มีมนุษย์คนไหนที่เดินขึ้นบันไดจนสุดแล้ว จะหันหลังกลับมามองดูบันได และพิจารณาความสำคัญของลูกบันไดแต่ละขั้นที่ตนเองเดินขึ้นมา มีแต่จะมองไปข้างหน้าต่อไป จะมีก็แต่พวกที่ใช้บันไดพาดต้นมะม่วง เมื่อเก็บผลมะม่วงแล้ว ก็จะหันมามองขั้นบันไดที่จะต่ายลงมา ก็เป็นเรื่องน่าคิดทั้งนั้นแหละครับ

อุดมการณ์

หก มกรา สามหนึ่ง วันซึ่ง ต้องจำ ต้องจด
วันที่ พบพาน คนคด วันที่ ถึงหมด ศรัทธา

เป็นผู้ บริหาร อะไร จิตใจ คับแคบ แบบหนา
ขาดทั้ง คุณธรรม ปัญญา ชั่งช้า เลวทราม ตำบอน

สร้างความ วิปริต ผิดระบบ สร้างความ บัดซบ หลบซ่อน
ชั่วช้า สามานย์ ราญรอน เดือดร้อน ไปทั่ว วิ’ลัย

เพื่อฝูง ต้องแตก แยกพวก เหมือนปลวก รังแตก แยกย้าย
อุดมการณ์ เท่านั้น ไม่คลาย จะสร้าง สังคม ให้ยืนยง

วันนี้ วันครบ สี่ปี เราจัด พิธี ไล่ส่ง
ระลึก ถึงความ มั่นคง ซื่อตรง ต่อ อุดมการณ์

วิสุทธิ์ ภิญโญวาณิชกะ
6 มกราคม 2535
ภาควิชาศิลปะ วค.บุรีรัมย์